ΠΑΛΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΦΡΑΝΤΖΗ…

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΑΝ ΣΤΟ 3ο ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΜΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΦΡΑΝΤΖΗ. ΜΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ…

 Για πρώτη φορά, στο Δημοτικό Συμβούλιο Ξυλοκάστρου, ενεργοποιήθηκε στις 29/10/2007 το άρθρο 215 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων και συζητήθηκε ένα θέμα που έθεσαν 25 δημότες.

Η Αρμονική Ανάπτυξη είχε οργανώσει τη συλλογή υπογραφών και τις κατέθεσε στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Ξυλοκάστρου στις 25/6/2007, για ένα θέμα που πάντα πιστεύαμε ότι έπρεπε να έχει γίνει αντικείμενο ευρείας συζήτησης, εντός και εκτός συμβουλίου. Το θέμα είναι η αξιοποίηση των Αποθηκών Φραντζή και το τι θα φιλοξενηθεί στους χώρους τους, μετά την ανακατασκευή.

Μετά από πολλές διαβουλεύσεις και διαφωνίες με τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Διονύση Λογοθέτη, που ενώ αρχικά προφασιζόταν ότι η πρόταση δεν μπορούσε να συζητηθεί γιατί είχαν ήδη παρθεί αποφάσεις (αλήθεια πότε;) και ότι δεν υπήρχε συγκεκριμένο αίτημα από μεριάς των 25 δημοτών, τελικά αναγκάστηκε και έφερε προς συζήτηση το θέμα των Αποθηκών Φραντζή στο φοβικό Δημοτικό Συμβούλιο Ξυλοκάστρου.

Η συζήτηση άρχισε με μια ευρύτερη ενημέρωση από τη δημοτική αρχή. Μάθαμε λοιπόν, ότι το διατηρητέο κτίριο οδεύει προς κατεδάφιση, λόγω στατικών προβλημάτων και διάβρωσης και ότι μάλλον πρέπει να ξανακτιστεί από την αρχή. Κάτι που ο δήμαρχος, όπως είπε στο Συμβούλιο, το ήξερε πριν από την αγορά τους (2004), όταν οι εμπειρογνώμονες της Αγροτικής Τράπεζας του είπαν ότι το κτίριο θα πέσει στο κεφάλι του, αλλά κατά περίεργο τρόπο το 2006 δημοπρατήθηκε το έργο κατ’ αποκοπή, ανέλαβε ο εργολάβος και μετά έγιναν εδαφολογικές μελέτες από το ΙΓΜΕ και τώρα βλέπουμε ότι το διατηρητέο… θα διατηρηθεί μόνο στις μνήμες μας. Μυστήρια πράγματα.

Μέσα σε αυτή την περίεργη, όπως εξελίχθηκε, συζήτηση, προσπαθήσαμε να επικεντρωθούμε στην ουσία της παρέμβασής μας. Παρέμβαση που σκοπό έχει να αλλάξει το σχέδιο των Αποθηκών και να επανατοποθετηθεί σε νέα βάση.

Είναι κοινή πεποίθηση των περισσοτέρων δημοτών ότι στις Αποθήκες Φραντζή δε χρειάζεται να γίνουν εστιατόριο, κυλικείο και μπαρ, χαραμίζοντας γι’ αυτό το σκοπό πολλές εκατοντάδες (;;;!!!) τετραγωνικά μέτρα.

Είναι κοινή πεποίθηση ότι εκεί πρέπει να αναδείξουμε την ιστορία του  χώρου αλλά και την ιστορία του τόπου. Οι παλιές σταφιδαποθήκες πρέπει να γίνουν ο πρώτος και μοναδικός χώρος στο δήμο που θα μπορεί να μπει ένας επισκέπτης και να γνωρίσει το μέρος που ήρθε. Προτείναμε ένα κομμάτι τους να γίνει ένας χώρος υποδοχής επισκεπτών. Τοπική Ιστορία, (Πελλήνη και Αριστοναύτες έως σήμερα), λαογραφική παράδοση, τοπική παραγωγή προϊόντων, γραμμάτων και τεχνών, ιστορία του χώρου είναι μερικά από τα πολύτιμα κεφάλαια που έχουμε στα χέρια μας. Σημαντικό σημείο της πρότασής μας είναι ένας χώρος του κτιρίου να διατεθεί για μια μόνιμη έκθεση των αγροτικών μας προϊόντων και της σταφιδικής ιστορίας του τόπου και του κτιρίου. Επίσης, σπουδαίοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών που έχουν συνδέσει το όνομά τους με το Ξυλόκαστρο (Καρυωτάκης, Σικελιανός, Βασίλης Γεωργιάδης) και αρκετοί αξιόλογοι συμπολίτες εν ζωή, που κοσμούν με το έργο τους τη σύγχρονη λογοτεχνία και ποίηση, την αρχαιολογία και την αρχαιολογική έρευνα, τα εικαστικά και τον κινηματογράφο έχουν θέση μέσα στο κτίριο του πολιτισμού μας. Μαζί με τους χώρους που θα διατεθούν για εκθέσεις, προβολές, βιβλιοθήκες και εργαστήρια τέχνης μπορούν να συνθέσουν ένα κτίριο που αφ’ ενός θα γίνει πόλος έλξης επισκεπτών και αφ’ ετέρου ένας χώρος παίδευσης πάνω σε πρότυπα άλλα, διαφορετικά από αυτά που προτείνει η τηλοψία.

Από την αρχή της δημιουργίας της Αρμονικής Ανάπτυξης και σε κάθε έντυπό μας, αναφερόμαστε στο τεράστιο κεφάλαιο που παραμένει αναξιοποίητο και ακούει στο όνομα «Αριστοναύται». Η ναυπηγική ιστορία του τόπου, η δουλειά που είχε γίνει από το Σύλλογο Αναβίωσης Ναυπηγικής Ιστορίας και το Σπύρο Μπισιώτη που δεν είναι πια κοντά μας,  και η έρευνα τηςΝτέμης Καμαρινού μένουν ανεξήγητα στην άκρη. Η έρευνα συνεχίστηκε από τη Ντέμη και μια ομάδα αρχαιολόγων και η Ακαδημία Αθηνών την βράβευσε πέρσι, (μετά από 40 χρόνια ενεργοποιήθηκε το βραβείο αυτό) κι εμείς αδιαφορούμε. Ένα μουσείο Ναυπηγικής Ιστορίας θα έδινε μια μεγάλη πολιτιστική και εμπορική ανάσα στον τόπο μας, αλλά …σιωπή! Τι να πει κανείς! Το κτίριο των Αποθηκών Φραντζή θα ήταν ιδανικός χώρος για τη φιλοξενία αυτού του θησαυρού και θα προκαλούσε τις επισκέψεις δεκάδων σχολείων, πανεπιστημίων, τη διοργάνωση σχετικών μικρών συνεδρίων και πόσα ακόμα. Ακούει κανείς;;;

Η μελέτη και τα σημερινά σχέδια μπορούν και πρέπει να αλλάξουν και ήταν ιδιαίτερη η χαρά μας, που μέσα στις δύο ώρες συζήτησης κανείς από τη δημοτική αρχή δεν τα υπερασπίστηκε. Η αναφορά ότι ίσως να μην μπορούμε να κάνουμε τώρα πια αλλαγές δεν ευσταθεί και πρέπει να τολμήσουμε. Όσο για τα έξοδα συντήρησης του κτιρίου και την εντολή του διαθέτη κ. Κρινάκου  τα χρήματά του να αξιοποιηθούν για φιλανθρωπικούς σκοπούς (με την κληρονομιά του αγοράστηκαν και αξιοποιούνται οι Αποθήκες), νομίζουμε ότι το θέμα έχει απαντηθεί πλήρως και όλοι γνωρίζουν ότι μπορείς να έχεις έσοδα από τον πολιτισμό.

Καλούμε λοιπόν τη δημοτική αρχή να αναθεωρήσει το σχεδιασμό του κτιρίου παράλληλα με τις αλλαγές που γίνονται, λόγω των στατικών προβλημάτων και της διάβρωσης. Σε μία ανοικτή συζήτηση, όπου θα κληθούν ειδικοί μηχανικοί και αρχιτέκτονες πολιτιστικών κέντρων (πληθώρα θαυμαστών κτιρίων ανά την επικράτεια) άνθρωποι των τεχνών και οι φορείς της πόλης να συζητήσουμε και να συνθέσουμε αυτό που λίγο πολύ, όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι το σωστό.

Η Αρμονική Ανάπτυξη έχει συγκεκριμένη πρόταση για τις Αποθήκες από το 2002 και συνεχίζει να τη στηρίζει, εμπλουτίζοντάς την με νέες ιδέες. Από τον Απρίλιο του 2000, προ Αρμονικής, που καταθέσαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο τη συλλογή 820 υπογραφών με θέμα την δημιουργία ενός Κέντρου Λόγου και Τέχνης στις Αποθήκες Φραντζή μέχρι σήμερα, συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε ότι ο χώρος αυτός είναι ένα από τα σημεία αναφοράς του τόπου μας και δεν πρέπει να χαραμιστεί για δύο αμφιθέατρα και ένα τεράστιο εστιατόριο.

Ακούμε γνώμες και ιδέες συμπολιτών μας και τις δημοσιεύουμε σήμερα, στα πλαίσια της συζήτησης που πρέπει να ανοίξει για το θέμα αυτό. Δε χρειάζεται να συμφωνούμε για να συζητάμε, αλλά πρέπει σίγουρα να μάθουμε να ακούμε.

Μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει και πολλά από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Το Πνευματικό Κέντρο του δήμου, για παράδειγμα, δεν έχει πάρει θέση. Απ’ όσο γνωρίζουμε δεν έχει συζητήσει καν το θέμα σε συνεδρίασή του.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν και ας συζητήσουμε. Είναι ευκαιρία τώρα που σταμάτησαν οι εργασίες και περιμένουν μια επιτροπή που θα δει τι έγινε και ποιος ευθύνεται για όλα αυτά, να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή και να πορευτούμε σωστά. Το μπάχαλο που επικρατεί σήμερα με το γκρέμισμα, τις μελέτες και όλα αυτά τα περίεργα, να το εκμεταλλευτούμε και να αλλάξουμε πορεία.

Εμείς από πλευράς μας και στα τρία τεύχη που έχουμε κυκλοφορήσει αναφερόμαστε στο θέμα και προσπαθούμε να ανοίξουμε το παιχνίδι. Κάποιοι άλλοι σιωπούν. Ας μιλήσουν όμως κάποτε κι ας προσπαθήσουν στο κάτω κάτω να μας πείσουν ότι έχουν δίκιο. Ότι χρειαζόμαστε ένα εστιατόριο εκατοντάδων τετραγωνικών και όχι αυτά που λέμε εμείς ή οι υπόλοιποι που δημοσιοποιούν την άποψή τους. Εμείς πάντως είμαστε όλο αυτιά!!!

Αρμονική Ανάπτυξη

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΑΚΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Στο Δήμαρχό μας με αγάπη.

 

Αγαπητέ  κύριε Δήμαρχε.

Δεν είναι εύκολο μέσα σε τρία (3) λεπτά (ο χρόνος που δόθηκε η δυνατότητα να μιλήσουμε στο Δημοτικό Συμβούλιο την Δευτέρα 29.10.2007) να εκφράσει κανείς τις απόψεις του για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Έτσι σκέφτηκα να σας απευθύνω αυτό το γράμμα, προκειμένου να σας αναλύσω την ανάγκη για αναθεώρηση των σχεδίων του έργου: Αποκατάσταση, Ενίσχυση και Ανάπλαση του κτιρίου των Αποθηκών Φραντζή.

Επειδή γνωρίζω ότι σας ενδιαφέρουν οι απόψεις των δημοτών, είμαι βέβαιος ότι θα διαβάσετε αυτές τις γραμμές και θέλω να πιστεύω ότι θα  δείτε με άλλη ματιά ένα σημαντικό θέμα. Το έργο της μετατροπής των  «Αποθηκών Φραντζή», σε Πολιτιστικό Κέντρο, όχι μόνο θα βάλει τη σφραγίδα του στην μελλοντική ιστορία του Δήμου στο πεδίο  του Πολιτισμού και της Οικονομίας, αλλά θα αποτελέσει και μία νέα πρόκληση δημιουργικής αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού στο χώρο του πνεύματος και του πολιτισμού της περιοχής μας.

Η αγορά των «Αποθηκών Φραντζή», είναι μία μεγάλη και γενναία κίνηση από τη μεριά του Δήμου και συγχαρητήρια σ’ όλους όσους εργάστηκαν, για να περιέλθει αυτός ο χώρος στην ιδιοκτησία του Δήμου.

Η διαμόρφωση του χώρου σε Πολιτιστικό Κέντρο, είναι επίσης μία μεγάλη υπόθεση που αφορά τόσο τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, όπως και όλους τους δημότες και ιδιαίτερα αυτούς που ενδιαφέρονται για τον Πολιτισμό και το μέλλον του τόπου.

Στο δήμο μας ευτυχώς υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και μάλιστα κάποιοι έχουν και εμβέλεια πέρα από τα στενά όρια του Δήμου. Πρόσφατα μάλιστα αισθανθήκατε την ανάγκη να επιβραβεύσετε έναν τέτοιον Δημότη, επειδή το έργο του συγκαταλέγεται στα 75 καλλίτερα διαμάντια της Παγκόσμιας κινηματογραφικής δημιουργίας, όπως μας αναφέρατε, στην εκδήλωση βράβευσης των νέων φοιτητών στην αίθουσα «Άγγελος Σικελιανός» στις 27.10.2007. Υπάρχει λοιπόν ένα ανθρώπινο ντόπιο δυναμικό το οποίο και γνώση έχει και διάθεση, αν το προσκαλέσετε, και   μπορεί να σας βοηθήσει στην διαμόρφωση των χώρων του Πολιτιστικού Κέντρου. Υπάρχουν βέβαια και ειδικοί επιστήμονες για τον σκοπό αυτό.

Ρωτήσαμε λοιπόν (ρωτώντας πας στην πόλη…) ανθρώπους που είναι γνώστες τέτοιων θεμάτων και μας έδωσαν ενδιαφέροντα  στοιχεία, τα οποία οδηγούν στην ανάγκη αλλαγής  του υπάρχοντος σχεδίου.

Έτσι παραδείγματος χάριν, ο χώρος  που στο σχέδιο προορίζεται ως αίθουσα κινηματογράφου, έχει αμφιθεατρικό σχήμα όπως φαίνεται στην κάτοψη του ισογείου, κάτι που δεν ενδείκνυται σε τέτοιες αίθουσες οι οποίες πρέπει να έχουν σχήμα ορθογωνίου παραλληλογράμμου. Έχουμε  όμως την αίθουσα «Άγγελος Σικελιανός» η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως αίθουσα κινηματογράφου αρκεί να εξασφαλιστεί η αναγκαία τεχνική υποδομή. Νομίζετε ότι είναι ανάγκη να διαθέσουμε χώρο από το Πολιτιστικό Κέντρο για μια δεύτερη αίθουσα κινηματογράφου;

Ο χώρος που προορίζεται για αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει μία προβληματική γεωμετρία, η  δε σκηνή που υπάρχει στο βορειοανατολικό τμήμα του χώρου, παραπέμπει στην ιδέα ότι αυτός ο χώρος προορίζεται και για θεατρικές παραστάσεις. Σε μια τέτοια περίπτωση, υπάρχουν προδιαγραφές που καθορίζουν τα στοιχεία μιας αίθουσας θεάτρου, ιδιαίτερα στο τμήμα της σκηνής, στο οποίο το ύψος της αίθουσας θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο από το ύψος του υπόλοιπου χώρου των καθισμάτων. Φοβάμαι ότι δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη στο υπάρχον σχέδιο.

Σας υπογραμμίζω για μία ακόμη φορά ότι το εμβαδόν του χώρου που προορίζεται για εστιατόριο, κυλικείο- αναψυκτήριο και κουζίνα, είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τους άλλους χώρους του Πολιτιστικού Κέντρου. Προφανώς δεν έχουμε στο μυαλό μας, την κατασκευή ενός προνομιακού εστιατορίου στο χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου. Από την άλλη μεριά  είναι ανάγκη σ’ ένα τέτοιο Κέντρο να υπάρχει ένας χώρος παρουσίασης της ιστορίας του τόπου (όπως σκιαγραφήθηκε  και στο Δημοτικό Συμβούλιο), ένα  «στέκι νεολαίας», μία ψηφιακή βιβλιοθήκη, μία βιντεοθήκη με ανάλογο εξοπλισμό και άλλοι χώροι που άλλοι περισσότερο ειδικοί από μένα, μπορούν να σας υποδείξουν.

Ρωτώντας επίσης μάθαμε ότι η σύμβαση που έχει κάνει ο Δήμος με τον εργολάβο που έχει αναλάβει το έργο, δεν δημιουργεί νομικές δεσμεύσεις τέτοιες που να εμποδίζουν την τροποποίηση του αρχικού σχεδίου του έργου. Πολύ περισσότερο τώρα που η εδαφολογική μελέτη έφερε στην επιφάνεια στοιχεία επικινδυνότητας του υπάρχοντος διατηρητέου κτιρίου και έτσι μπαίνει και θέμα κατεδάφισης.

Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε, η επένδυση στον Πολιτισμό εκτός των άλλων, μπορεί να έχει και οικονομικά οφέλη και αυτό επιβεβαιώνεται από πάρα πολλά παραδείγματα. Αυτό που χρειάζεται κάποιες φορές είναι να αφουγκράζονται οι Αρχές τους πολίτες, να τους θεωρούν συνεργάτες και να προχωρούν σε  γενναίες αποφάσεις για την καλλίτερη επίτευξη ενός συλλογικού στόχου.

Το Πολιτιστικό Κέντρο που πρόκειται να δημιουργηθεί, είναι ανάγκη να έχει κάτι σαν μία μορφή «συλλογικής γέννας». Θα είναι έτσι μία δικαίωση της ανάγκης  των ανθρώπων αυτού του τόπου για μια διαφορετική πορεία στα δημοτικά μας πράγματα. Μια πορεία που συνδέεται με την Παρελθόν και το Μέλλον αυτού  του τόπου, τον Πολιτισμό,  την Δημοκρατία. 

 Με αγάπη,

Παναγιώτης  Παπανικολάου.

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΑΝΤΑΤΖΟΓΛΟΥ (ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ)

ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΦΡΑΝΤΖΗ: ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ

του Χρήστου Σαντατζόγλου, σκηνοθέτη (η πρόταση γράφτηκε πριν το γκρέμισμα)

 Είναι γεγονός οι εργασίες για τη δημιουργία του Πολιτιστικού Οίκου Αποθήκες Φραντζή ξεκίνησαν . Το ζητούμενο είναι τι θα φιλοξενεί ο χώρος από αίθουσες και δραστηριότητες στο υποσιτισμένο πολιτιστικά Ξυλόκαστρο;

Ο καθένας θα μπορούσε να πετάξει και µια ιδέα αυτό και συνήθως γίνεται και οι ανάλογοι χώροι καταλήγουν σε ταβερνοκαφετέριες μέχρι παραλιακά σκυλοµάγαζα εις άπασαν την ρωµέικη επικράτεια. Είναι σπάνιες οµολογουµένως οι φορές που Δήμοι μπόρεσαν να δώσουν περιεχόμενο σε τέτοιου είδους Χώρους. Η πρόταση που παρουσιάζεται δεν έχει καμιά αντιπολιτευτική διάθεση ή άλλη μπλε, κόκκινη ή πρασίνων αλόγων σκοπιμότητα. Το ζητούμενο είναι μία τέτοιου κόστους επένδυση να αποδειχθεί επί τέλους και ωφέλιμη.

Κατ’ αρχάς ο Δήμος κατά την κατασκευή του κτιρίου θα μπορούσε να παράξει τη δική του πρόταση. Δηλαδή το κτίριο να είναι ένα οικολογικό οικοδόµηµα. Να παράγει ηλεκτρικό ρεύμα από ηλιοσυλλέκτες , ψύξη και θέρμανση µε την μέθοδο της γαιοθερµίας , συλλογή οµβρίων σε υπόγεια δεξαμενή για τον καθαρισμό του κτιρίου κλπ. Έτσι θα υπήρχε και το πρώτο ειδικό ενδιαφέρον για το κτίριο και µόνο, όχι απλά από τους κατοίκους αλλά και γενικότερα από απλούς επισκέπτες μέχρι ειδικούς. Σε µία αίθουσα λοιπόν του κτιρίου να παρουσιάζεται η λειτουργία του ίδιου του κτιρίου, η ιστορία του μέσα στον χρόνο κοκ. Ας μην ξεχνάμε ότι τα παλαιά κτίρια διέθεταν οικολογική λογική, ο αέρας τους ανακυκλωνόταν, η τοιχοδοµή τους ανέπνεε και δεν ήταν ενεργοβόρα. Οι Αποθήκες Φραντζή ανήκαν σ’ αυτή την αρχιτεκτονική παράδοση . Ποιος ο λόγος να µη συνεχιστεί η λογική αυτή µε τις σύγχρονες τεχνολογικές προτάσεις ;

Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το ιστορικό κτίριο απαιτείται και η λειτουργία Λαογραφικού Αρχείου . Θα περιείχε δηλαδή εκθέµατα, φωτογραφικό, κινηματογραφικό και ψηφιακό υλικό, κείμενα, βιβλία και ό,τι άλλο σχετίζεται µε το ζήτημα της παράδοσης του τόπου .

Ένα τέτοιο Αρχείο θα μπορούσε να λειτουργεί μητροπολιτικά και να τροφοδοτεί θυγατρικά αρχεία περιφερειακά, και να τροφοδοτεί τα κοινοτικά καταστήματα των χωριών με υλικό ώστε να δημιουργηθεί ένα ζωντανό Δίκτυο Λαογραφικού Αρχείου .

Και συνεχίζουμε. Μια αίθουσα που θα στεγάσει βιβλιοθήκη, με στόχο ένα ενεργό Εργαστήρι Λόγου όπου θα παρουσιάζεται τόσο το έργο των ντόπιων όσο και φιλoξενoύμενων λογοτεχνών. Αυτό το εργαστήρι, στον τόπο που τίμησαν με την προτίμησή τους μεγέθη όπως ο Καρυωτάκης και ο Σικελιανός δεν είναι πρόταση, είναι απαίτηση.

Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων για Παιδιά και Νέους, που τόσο λείπει κάτι για τα κακόμοιρα . ( Το ΚΔΑΠ είναι νηπιακής λογικής παρκάρισμα ). Εκεί θα δραστηριοποιούνται τα ίδια τα παιδιά στις τέχνες και τις τεχνολογίες παρoυσιάζoντας κατά περιόδους, αν τα ίδια συμφωνούν, το έργο τους.

Δύο κινηματογράφοι, ένας χειμερινός και ένας θερινός όπου θα φιλοξενείται και το αρχείο του Βασίλη Γεωργιάδη.

Εννοείται πως θα διαθέτουν αναλογική και ψηφιακή τεχνολογία προβολής . Το πρόγραμμά τους θα έπρεπε να συνδεθεί με το Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, με εργαστήρι Κινηματογράφου και διαλέξεις . Επίσης κάθε Ιούλιο προτείνεται η δημιουργία Φεστιβάλ Τουριστικών και Οικολογικών Ταινιών Κιν/φικών και Βίντεο. ‘Έχει αποδειχθεί ότι τέτοιου χαρακτήρα δράσεις λειτουργούν πάντα ως πόλος έλξης ενός υψηλού επιπέδου τουριστικού ρεύματος. Και μόνο γι’ αυτό το λόγο, αν όχι από γνήσιο ενδιαφέρον για την καλλιτεχνική δημιουργία, θα πρέπει το φεστιβάλ να γίνει θέμα αιχμής.

Στο φουαγιέ του Χώρου θα ήταν σωστό να υπάρχει μόνιμη έκθεση προϊόντων της περιοχής και να αποτελούν και τα κύρια ποτά και εδέσματα του Χώρου.

Αυτά εν περιλήψει για ένα Χώρο Πολιτισμού.

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ (ΖΩΓΡΑΦΟΥ)

Δημιουργία Πολιτιστικού Κέντρου Ξυλοκάστρου: «Αποκατάσταση-ενίσχυση και ανάπλαση» του πρώην κτηρίου των αποθηκών Φραντζή και το Taj Mahal του Ξυλοκάστρου.

του Γιώργου Οικονομίδη, Ζωγράφου, Πρόεδρου του Περιβαλλοντικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Ξυλοκάστρου

 Θέλουμε να καταγγείλουμε και να εκφράσουμε την έντονη αντίθεσή μας με όσα γίνονται στο κτήριο των πρώην αποθηκών Φραντζή:

1. Ουσιαστικά κατεδαφίστηκε ένα διατηρητέο κτήριο, με διάφορα προσχήματα. Έμεινε όρθιος ο σκελετός, και μία γωνία με τούβλα. Οι προσόψεις και το εσωτερικό του κτηρίου κατεδαφίστηκαν.

2. Ο λόγος είναι ότι η δημοτική αρχή, δεν ενδιαφέρεται να δημιουργήσει ένα πολιτιστικό κέντρο αλλά ένα ακόμη κατάστημα, που δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτισμό. Δηλαδή εστιατόριο, κυλικείο, αναψυκτήριο. Μόνο ο κυρίως χώρος και η κουζίνα είναι 471,35 τ. μ. Προσθέστε και δύο στοές (22,70 μ. και 26,83 μ. x 2,80 μ. περίπου εμβ. 140 τ. μ.), τουαλέτες, βοηθητικούς χώρους, προαύλιο χώρο (363,84 μ.). Αν τα αθροίσουμε όλα αυτά ξεπερνάμε τα 1000 τ. μ. και βέβαια θα είναι στην πρόσοψη του κτηρίου. Θα αρκούσαν λίγα τετραγωνικά γι αυτές τις χρήσεις στον ημιώροφο. Γι αυτό γκρεμίστηκαν οι χαρακτηριστικές συμπαγείς προσόψεις του διατηρητέου κτηρίου, για να γίνουν στοές και τζαμαρίες! Εστιατόρια, μπαρ, και καφετέριες διαθέτει άφθονα η πόλη μας και δεν χρειάζονται αθέμιτο ανταγωνισμό αλλά τις περισσότερες φορές βελτίωση της αισθητικής τους και των όρων λειτουργίας τους.

3. Δεν υπάρχουν δύο αλλά ούτε καν ένας εκθεσιακός χώρος. Ένας χώρος για την δημιουργία και έκθεση μόνιμης δημοτικής συλλογής εικαστικών έργων και ένας για περιοδικές εκθέσεις. Αντιθέτως σπαταλούνται 341,40 τ. μ. σαν κοινόχρηστος χώρος, εντελώς ακατάλληλος για οποιαδήποτε έκθεση, αφού ο σχεδιασμός του είναι λειτουργικά και αισθητικά απαράδεκτος και οι επιφάνειές του αποτελούνται από εσοχές, εξοχές, τεθλασμένες, καμπύλες, κολώνες στήριξης, σκάλες, ανελκυστήρα, τουαλέτες, γραφείο πληροφοριών, πάνω από 10 πόρτες, ανοίγματα, και βέβαια αυτός ο χώρος δεν απομονώνεται από πουθενά. Δεν είναι κατάλληλος ούτε για εμπορική έκθεση, ούτε για έκθεση αφίσας…

4. Υπάρχουν δύο αίθουσες, η μία κινηματογράφου και η άλλη πολλαπλών χρήσεων, κάτι σαν θέατρο -μιας και έχει και σκηνή,- την στιγμή που υπάρχει και μία τρίτη στο σχολείο που θα μπορούσε να καλύψει με ελάχιστες επεμβάσεις κάποιες από αυτές τις ανάγκες.

5. Στο πατάρι εμβ. 300 τ. μ. διατίθενται μόνο 115 τ. μ. για την βιβλιοθήκη η οποία θα κληθεί να καλύψει και άλλες χρήσεις, όπως δισκοθήκης (δανειστικής αλλά και επιτόπιας ακρόασης), ταινιοθήκης (δανειστικής αλλά και επιτόπιας θέασης), αίθουσα multimedia, χώρου σύνδεσης με το internet κ.α.…

6. Δεν υπάρχει βιβλιοπωλείο ούτε βέβαια κατάστημα με είδη πολιτισμού όπως συμβαίνει παντού μιας και είναι σημαντική πηγή εσόδων.

Δεν θα σταθούμε εδώ στον τρόπο ανάθεσης, και θα διευκρινίσουμε ότι δεν γνωρίζουμε αν ανακοινώθηκε καν το όνομα του …αρχιτέκτονα!

Επειδή όμως πρόκειται ίσως για το πιο σημαντικό κτήριο της πόλης μας, που θα μπορούσε με την σοφή του χρήση και την λάμψη του να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο για την κατεύθυνση της ανάπτυξης και του τουρισμού της περιοχής, ζητάμε την άμεση παύση των εργασιών, δημιουργία δημοσίου διαλόγου, επανεκτίμηση των αναγκών και των στόχων και φυσικά την δημιουργία νέων σχεδίων πάνω σε εντελώς άλλη λογική.

Σημείωση: Όταν κτίζονταν το Taj Mahal, το μογγολικό έθιμο απαγόρευε την αλλαγή σχεδίου πριν ή / και μετά την κατασκευή του κτηρίου, γι’ αυτό το σχέδιο έπρεπε να είναι τέλειο. Εδώ που γκρεμίστηκε το διατηρητέο κτήριο και το σχέδιο είναι κάκιστο, γιατί ο δήμαρχος επιμένει στις δεσμεύσεις του με τον εργολάβο και δεν αλλάζει σχέδια; «Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν μπορούν να λυθούν αν μείνουμε στο ίδιο επίπεδο σκέψης που είχαμε όταν τα δημιουργήσαμε» (Άλμπερτ Αϊνστάιν). 

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΟΥΠΗ

ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ

του Κώστα Χατούπη

Η αξιοποίηση των αποθηκών για μας, είναι μια σπουδαία δημοτική υπόθεση. Αυτό όμως, δεν είναι σχέδιο, δεν αποτελεί προοπτική. Η δημοτική αρχή, όχι απλά στερείται οράματος, κάτι χειρότερο… Το «μη σχέδιό της» αναπηδά, ψευτοσηκώνεται, περιστρέφεται, κι εν τέλει προσγειώνεται θεαματικά πάνω στο ταπεινό μα καθόλου αθώο ένστικτο της υποκουλτούρας των λίγων, αρκετών ή περισσότερων τραπεζοκαθισμάτων. Έτσι βλέπουν τις αποθήκες Φραντζή; Σαν ευκαιρία «τραπεζαρίας»;

Μας θυμίζουν προηγούμενη κυβέρνηση εκσυγχρονιστών, που ζήτησαν, πήραν την Ολυμπιάδα και δεν ήξεραν τι να την κάνουν. Μας θυμίζουν το «μεταμοντέρνο» Δήμο Αθηναίων όπου βάλθηκαν να καταστρέψουν τον αρχαίο Ελαιώνα, να καταστρέψουν ιστορία και τοπίο. Αν στη Βαρκελώνη είχαν «Ελαιώνα», θα έφτιαχναν την ομορφότερη πρωτεύουσα της Μεσογείου. Αν οποιαδήποτε άλλη επαρχιακή και παραλιακή κωμόπολη της Μεσογείου είχε «Αποθήκες Φραντζή», θα έφτιαχναν ένα πυλώνα γνώσης, ένα περήφανο λαμπερό «Φάρο» τοπικής ιστορίας, τοπικής συνείδησης!!!

ΥΓ: Η αλλαγή σχεδίου και χρήσης του κτιρίου, είναι μια γενναία δική τους απόφαση. Θα γίνει μια δική τους νίκη

Advertisement

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Συνέντευξη του Ανδρέα Ζάρρου στην Ημερησία Κορίνθου και στην Ευγενία Παπασιδέρη – Χριστοπούλου που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Πέμπτης 15/10/2009.

Ξεκινώντας πείτε μας, γιατί ο συνδυασμός σας επέλεξε αυτήν την ονομασία;

Πάμε λίγο πίσω, στις αρχές του 2002, όταν αρχίσαμε να σκαρώνουμε αυτό το αυτοδιοικητικό σχήμα. ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΗΜΟΤΩΝ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ «Αρμονική Ανάπτυξη». Αυτή είναι η πλήρης ονομασία μας και η επιλογή έγινε γιατί πιστεύαμε ότι περιγράφει καλύτερα το εγχείρημα που ξεκινούσαμε. Η πρότασή μας για την αρμονική ανάπτυξη του δήμου, της παραλίας και της ενδοχώρας. Η πρότασή μας για μια αρμονική σχέση με τη φύση, τα προϊόντα, την ιστορία, τον πολιτισμό, τον τόπο και το τοπίο. Η πρότασή μας για μια αρμονική, κοινοτιστική ζωή που θα προτάσσει αξίες ξεχασμένες.
Σήμερα, ίσως αυτό το όνομα να μην εκφράζει απόλυτα, την εξέλιξη και το ύφος του συνδυασμού. Αν αποφασίζαμε τώρα, μάλλον η λέξη ΑΝΑΠΤΥΞΗ θα έλειπε. Ήδη κάποιοι από εμάς υπογράφουν με το ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΑΠΟ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Έχει ξεφτιλιστεί τόσο η λέξη ΑΝΑΠΤΥΞΗ και εν ονόματί της έχουν γίνει τόσα εγκλήματα, που έχει αλλάξει το νόημά της. Ακόμα και το ΑΡΜΟΝΙΚΗ ακούγεται λίγο light για την ιδιοσυγκρασία μας, αλλά εκφράζει ακόμα τα ζητούμενα του συνδυασμού. Από αυτό προέκυψε και το όνομα του περιοδικού μας, οι Αρμονίστας, που εξελίχθηκε σε προσωνύμιό μας. Αυτό ίσως, μας ταιριάζει περισσότερο.

Ποια είναι, κατά την γνώμη σας, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο δήμος Ξυλοκάστρου και τι προτείνει ο συνδυασμός σας για την επίλυσή τους;

Ερώτηση που χρειάζεται χιλιάδες λέξεις για να απαντηθεί! Πρώτο πρόβλημα είναι ότι κατοικείται από ανθρώπους και μάλιστα από τη φυλή μας, τους Νεοέλληνες. Δεύτερο πρόβλημα είναι ότι ανήκει σε αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα και τρίτο ότι βρίσκεται στον πλανήτη Γη. Ο συνδυασμός αυτών των τριών παραμέτρων προκαλεί χιλιάδες παρενέργειες που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη. Έχουμε λοιπόν, όλα τα προβλήματα που προκαλούμε με το σύγχρονο τρόπο ζωής μας, μαζί με όλα τα προβλήματα που προκαλεί η ελληνική χαοτική διοίκηση, συν όλα τα πλανητικά οικονομικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα!
Δεν νομίζω όμως να σας κάλυψα. Θα θέλετε, φαντάζομαι, να εξειδικεύσω στα τοπικά προβλήματα, γιατί έτσι που το πάω θα προτείνω ως λύση ένα «one way ταξίδι» στο φεγγάρι. Καλά, θα προσγειωθώ. Έχουμε και λέμε:
– Η πόλη τσιμεντωμένη μέχρι το λαιμό, γκρίζα, χωρίς σημεία αναφοράς, πνίγεται από τα αυτοκίνητα και την έλλειψη αισθητικής. Συνεχώς μειώνονται οι λόγοι που θα έκαναν κάποιον άνθρωπο να την επισκεφθεί ή να χαίρεται που ζει εδώ.
– Τα χωριά ερημώνουν, αφού τα προϊόντα, τα ποιοτικά προϊόντα μας, έχουν πέσει θύμα της τραγικής αγροτικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών. Όλοι ονειρεύονται ως μόνη διέξοδο την οικοπεδοποίηση των κτημάτων ή την «τρικαλοποίηση» του χωριού τους. Στα Τρίκαλα, βλέπετε, έχει φτάσει η ΑΝΑΠΤΥΞΗ, που λέγαμε προηγουμένως.
– Το περιβάλλον επιβαρύνεται συνεχώς. Ο Κορινθιακός, τα βουνά, τα δάση πληρώνουν τη νύφη ή αλλιώς το σύγχρονο τρόπο ζωής. Τι ζωής δηλαδή, αυτοχειρίας καλύτερα.
– Οι τοπικοί άρχοντες, περιορίζονται στην προσπάθεια αντιμετώπισης της καθημερινότητας. Δεν δίνουν προοπτική στον τόπο. Δεν διακρίνεται κάποιο όραμα στην πολιτική τους. Κάποιο σχέδιο. Θολούρα, καθημερινότητα, ματαιοδοξία και «για όλα φταίνε οι άλλοι». Ευτελίζουν την έννοια της Αυτοδιοίκησης, κυβερνώντας χωρίς δημοκρατία, χωρίς αρχή και τέλος. Ότι κάτσει, όπως κάτσει και όταν κάτσει.
Για να συνοψίσω, θα έλεγα ότι το πρόβλημά μας είναι ότι δεν στηριζόμαστε και δεν αξιοποιούμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Αντιθέτως, τα υποβαθμίζουμε συνεχώς. Πλεονεκτήματα που είναι τα προϊόντα μας, η θάλασσά μας, η ιστορία μας, το τοπίο, η φύση, οι δημότες πνίγονται από την έλλειψη οράματος, πολιτικής, δημοκρατίας, την αδιαφορία, το σκουπίδι, το τσιμέντο και το κιτς.
Αυτά είναι τα θεμέλια που πρέπει να στηριχθούμε, για να πάμε λίγο πιο μπροστά το δήμο μας. Επιμέρους προβλήματα, φαντάζομαι ότι θα μας δοθεί η ευκαιρία να τα δούμε στη συνέχεια.

Πολλές φορές έχετε διατυπώσει το παράπονο πως στις συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων δεν υπάρχει δημοκρατική αντιμετώπιση από την πλευρά των διοικούντων. Δηλαδή ότι δεν υπάρχει ο διάλογος που θα έπρεπε, δεν δίνεται ο λόγος σε εσάς όσο θα θέλατε. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί κατά την γνώμη σας συμβαίνει;

Το θέατρο του παραλόγου. Έχει μεταναστεύσει η λογική εδώ και καιρό. Ειλημμένες αποφάσεις, που επικυρώνονται από τους πρόθυμους και σιωπηλούς συμβούλους της πλειοψηφίας, γαρνιρισμένες με εντάσεις, διαξιφισμούς και αποκλεισμούς. Ότι και να πούμε είναι λίγο. Θα σας πω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα μόνο και θα καταλάβετε.
Πρώτα θα σας περιγράψω μια εικόνα. Μιλά σύμβουλος της μειοψηφίας και από πίσω του στο προεδρείο, δήμαρχος και ο πρόεδρος γελάνε ειρωνικά και κουνάνε το κεφάλι τους κοροϊδευτικά. Να σημειώσω ότι γίνεται συχνά και χωρίς, εκείνη τη στιγμή, να υπάρχει ένταση. Απλά δεν συμφωνούν με το σύμβουλο, ο οποίος λόγω της θέσης του βήματος, δεν τους βλέπει.
Δεύτερο παράδειγμα, το αίτημα που έχουμε κάνει 25 δημότες για να συζητηθεί στο ΔΣ το θέμα των ΣΔΙΤ και αρνήθηκαν, παρ’ όλο που το προβλέπει ρητά ο νόμος. Αυτή τη στιγμή το αίτημά μας το έχει αναλάβει ο Συνήγορος του Πολίτη. Πού καταντήσαμε! Επίσης, το Τοπικό Συμβούλιο Νέων έχει κάνει και αυτό ένα αίτημα εδώ και 8 μήνες και ακόμα περιμένει τη συζήτησή του.
Τρίτο παράδειγμα, είναι η άρνησή της πλειοψηφίας να συμπεριλάβουν στον Κανονισμό Λειτουργίας προτάσεις που τους υποβάλαμε και είχαν στόχο τη δημοκρατική λειτουργία του συμβουλίου και το άνοιγμά του στους πολίτες.
Το γιατί συμβαίνουν αυτά είναι δύσκολο να το απαντήσει κάποιος. Δεν θέλουν τη συζήτηση, δεν δέχονται την αντίθετη άποψη, την κριτική, την άλλη πρόταση. Ανασφάλεια; Ανεπάρκεια; Καθεστωτική αντίληψη; Όλα μαζί; Δεν ξέρω. Μακάρι να ήξεραν οι δημότες τι γίνεται εκεί μέσα. Μακάρι να τα έβλεπαν όλοι. Θα άλλαζαν άποψη για πολλά και για πολλούς.
Αυτοδιοίκηση όμως δεν είναι αυτό, είναι άλλο πράγμα. Είναι συζήτηση, συμμετοχή, σύνθεση, συναδελφικότητα, αλληλεγγύη. Οι άρχοντές μας, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβαν, έβαλαν όλους τους διαφορετικούς απέναντι. Εμείς δεν ξεκινήσαμε αντιπολιτευόμενοι. Ξεκινήσαμε σαν ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΗΜΟΤΩΝ, όνομα και πράγμα. Αυτοί διάλεξαν την αντιπαράθεση. Δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα μαζί τους, αν ήσαν ανοιχτοί και ειλικρινείς και ας διαφωνούσαμε σε πολλά. Δεν είναι όμως.

Στην ιστοσελίδα σας, διαβάσαμε τις Αντισαρακοστιανές προτάσεις με αποδέκτη τη Δημοτική Αρχή. Έχει υπάρξει ανταπόκριση, εκ μέρους της, σε κάποια απ’ αυτές;

Όχι, βέβαια. Βλέπετε, δεν έχουν το απαραίτητο ανάστημα ώστε να συζητήσουν προτάσεις «άλλων» και ειδικά δικές μας. Δυστυχώς. Αυστηρή πολιτική νηστεία. Μόνιμη πολιτική Σαρακοστή. Εμείς ξέραμε ότι δεν θα ενδιαφερθούν άμεσα, αλλά θέλουμε να τους βάζουμε ιδέες. Πάντως, όποιος διαβάζει τις προτάσεις αυτές, καταλαβαίνει καλά και τα προβλήματα του δήμου και τα κουσούρια των αρχόντων και τη δική μας άποψή για την αυτοδιοίκηση και τη ζωή. Εδώ, πρέπει να σας ευχαριστήσω πολύ και γιατί δημοσιεύσατε τις περισσότερες από αυτές και γενικά για την αντιμετώπιση της εφημερίδας σας στο συνδυασμό μας.
Για να καταλάβετε καλύτερα τη φιλοσοφία αυτής της δημοτικής αρχής, δείτε πώς χειρίστηκαν τις Αποθήκες Φραντζή. Ένα ιστορικό μνημείο στην καρδιά της πόλης που θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς και ανάπτυξης, γίνεται κατά βάση εστιατόριο (500 τ.μ.), με δυο μικρά αμφιθέατρα στο βάθος. Ποτέ δεν συζήτησαν, ούτε εντός ούτε εκτός ΔΣ, την αξιοποίησή του και αποφάσισαν μόνοι τους ένα τραγικό σχέδιο ανάπλασης, που ανάρτησαν παραμονές των εκλογών του 2006. Από τότε βέβαια το μόνο που έχει γίνει είναι να γκρεμιστεί το διατηρητέο, κατά τ’ άλλα, κτήριο. Η βιασύνη τους να κάνουν τη δημοπρασία προεκλογικά, έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα.
Στις Αποθήκες θα μπορούσε να φιλοξενηθεί η ταυτότητα του τόπου μας. Η ναυπηγική ιστορία που ανέδειξε ο σύλλογος ΑΡΙΣΤΟΝΑΥΤΑΙ και η έρευνα της Ντέμης Καμαρινού που βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Η σταφιδική ιστορία, που είναι συνδεμένη με το ίδιο το κτήριο. Η μεγάλη ποιητική παράδοση του Ξυλοκάστρου όπου μεγάλοι της ελληνικής ποίησης έχουν συνδέσει το όνομα και τη ζωή τους με το μέρος αυτό. Καρυωτάκης, Σικελιανός και σήμερα Μιχόπουλος και Χιόνης. Σκηνοθέτες όπως ο Βασίλης Γεωργιάδης και σήμερα οι Θανάσης Παπαθανασίου, Γιάννης Φάγκρας, Χρήστος Σαντατζόγλου θα μπορούσαν να έχουν το χώρο τους εκεί. Και πολλά ακόμα που θα έδιναν στον επισκέπτη την ευκαιρία να δει πού ήρθε.
Δεν προέβλεψαν ούτε χώρο για τους συλλόγους, ούτε για τις καλλιτεχνικές ομάδες, ούτε τίποτα. Καταλαβαίνετε με τι ανθρώπους έχουμε να κάνουμε; Μα εστιατόριο 500 τετραγωνικά; Αυτό λείπει από την πόλη; Θα τρελαθούμε τελείως;
Είναι εξοργιστικός και ο τρόπος που αποφασίστηκε το σχέδιο, ερήμην της κοινωνίας και το ίδιο το σχέδιο. Δείχνει ανάγλυφα και παραστατικά όμως τον τρόπο διακυβέρνησης του τόπου και το επίπεδο των κυβερνώντων. Δυστυχώς, δεν ακούνε κανέναν και πόσο μάλλον τις αντισαρακοστιανές μας προτάσεις. Τα ξέρουν όλα και αυτοί.

Πευκιάς: Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα της περιοχής σας που απαιτεί την ανάλογη σοβαρή αντιμετώπιση. Πού βρίσκεται σήμερα το θέμα αυτό; Πώς κρίνετε τις μέχρι τώρα ενέργειες της Δημοτικής Αρχής για την προστασία του;

Θα χώριζα σε δύο περιόδους το θέμα του Πευκιά. Προ κινητοποίησης των πολιτών και μετά. Το αποτέλεσμα της κινητοποίησης είναι κάτι παραπάνω από φανερό. Όσα δεν είχαν κάνει 6 χρόνια, τα έκαναν φέτος το καλοκαίρι.
Τα προηγούμενα χρόνια εφάρμοζαν ελάχιστα τη Διαχειριστική μελέτη και δεν διέθεταν τους απαραίτητους πόρους για τη συντήρηση του δάσους. Οι ηρωικές προσπάθειες ενός υπαλλήλου, ήσαν οι μόνες φροντίδες του δήμου, αλλά και όλης της κοινωνίας μας, για το στολίδι της. Τώρα όμως, όλα άλλαξαν. Οι άρχοντες ξέρουν ότι δεν τους παίρνει άλλο να αδιαφορούν. Εδώ να σημειώσω κάτι που έλεγα από τότε. Η ευθύνη είναι συλλογική και όλοι οι Ξυλοκαστρίτες έχουμε το μερίδιό μας. Απλά αυτοί έχουν το μεγαλύτερο.
Είναι φανερό ότι ολιγώρησαν και για τη βαμβακίαση, γιατί άλλαξαν γνώμη τρεις φορές για τον τρόπο αντιμετώπισής της τους τελευταίους μήνες. Κάτι που αποδεικνύει ότι τον τελευταίο χρόνο ασχολήθηκαν σοβαρά με το θέμα, που ταλανίζει την τελευταία πενταετία την επιστημονική κοινότητα και όλους τους δήμους της χώρας. Επίσης, στην αλληλογραφία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τη βαμβακίαση, από το 2004 μέχρι σήμερα, στους αποδέκτες βλέπουμε πολλούς δήμους της χώρας, αλλά όχι τον δικό μας.
Έτσι λοιπόν, πέρσι το φθινόπωρο, μας έφεραν γεωπόνους και μας πρότειναν ως μοναδική λύση τον ψεκασμό με φυτοφάρμακο, ζητώντας από εμάς και τη μειοψηφία τη σιωπηρή μας συγκατάθεση γιατί δεν επιτρέπεται τέτοια επέμβαση σε αισθητικά δάση. Το Μάιο έφεραν τον κ. Πετράκη, ως τον πλέον ειδικό, που πρότεινε ψεκασμό με μίγμα αιθέριων ελαίων ή σαπουνιού με πετρέλαιο που επιτρέπονται, αλλά τελικά αυτοί τα ξέπλυναν με νερό. Τι κακό θα μας βρει, θα το δούμε τις επόμενες χρονιές. Πάντως τώρα ξέρουν ότι η αδιαφορία τελείωσε. Θα έχουν το νου τους πια. Επόμενο ραντεβού μας, στον προϋπολογισμό του 2010.

Ανακύκλωση στο δήμο: προχωράει καλά;

Πολύ εύστοχα το θέσατε. Προχωράει. Κάνει τα πρώτα της βήματα. Ξεκίνησε πριν δυόμιση χρόνια με διαλογή στην πηγή δύο υλικών, χαρτιού και πλαστικού και φέτος άλλαξε. Τα πετάμε όλα σ’ έναν κάδο. Προσπαθούμε στο Ξυλόκαστρο και στην Ελλάδα το 2009 να μάθουμε να ανακυκλώνουμε. Ο πλανήτης πνίγεται στο σκουπίδι και εμείς τώρα κάνουμε τα πρώτα δειλά βήματα στην ανακύκλωση. Πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι; Χωρίς οργάνωση, χωρίς καμπάνιες, χωρίς συμμετοχή των περισσότερων καταστημάτων και με το ΚΔΑΥ στα 100 χλμ; Προχειρότητα σε όλα τα επίπεδα.
Ή με το ΧΥΤΑ! Παλεύουμε τώρα να κάνουμε ΧΥΤΑ, που θεωρείται ξεπερασμένος και μη φιλικός στο περιβάλλον και μάλιστα δε γίνεται! Είμαστε πολύ πίσω και σε αυτό φταίνε όλοι. Από το πιο ψηλό σκαλί της διοίκησης μέχρι το πιο χαμηλό. Τα πετάμε όπου βρούμε και κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε! Συνεπή κομμάτια του παζλ με τίτλο: «Πλανήτης Γη. Η μεγάλη χωματερή». Οι ρεματιές και οι θάλασσές μας νάναι καλά.
Όμως οι δυνατότητες των δήμων είναι άλλες. Τον περασμένο Μάιο κάλεσαν το δήμαρχο Ελευσίνας να μας μιλήσει για τα κατορθώματά του στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων. Τον καλωσόρισε ο δικός μας με πολύ επαινετικά λόγια και εκείνος είπε: «Υπερβάλλετε. Απλά στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος». Πρώτη κρυάδα! Στη συνέχεια, παρουσίασε τις λαμπρές επιδόσεις του δήμου Ελευσίνας από το 2003 που έχει εκλεγεί μέχρι σήμερα. Αν ήμουν εγώ στη θέση του δημάρχου Ξυλοκάστρου, θα είχα πάει σπίτι μου από ντροπή! Έξι χρόνια δήμαρχος ο ένας, έξι και ο άλλος. 25.000 κάτοικοι στην Ελευσίνα, 16.000 στο Ξυλόκαστρο. Γιατί εκεί τρέχουν και εδώ μπουσουλάμε;
Στις αντισαρακοστιανές προτάσεις υπάρχουν πολλές που αφορούν και στην ανακύκλωση και γενικά στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων. Θα μπορούσαμε να πηγαίνουμε πιο γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα. Δεν πάμε όμως. Μας φτάνει που έχουμε μπλε κάδους.

Εξωποτάμια λιμνοδεξαμενή Ρίζας: κρίνετε αναγκαία την κατασκευή της; Θα λύσει προβλήματα ύδρευσης και άρδευσης της ευρύτερης περιοχής; Οι δύο επιστολές που απέστειλε ο δήμαρχος Αντώνης Κλαδούχος σε Βουλευτές, Υπουργούς ακόμη και στο γραφείο του πρωθυπουργού τονίζοντας την αναγκαιότητα για την κατασκευή της, προτού, όπως αναφέρει, χαθούν χρήματα του Ελληνικού λαού, πιστεύετε ότι θα φέρουν αποτέλεσμα;

Η διαχείριση των υδάτων είναι κάτι που φαντάζει εξωγήινο για την Ελλάδα. Δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα του νερού με τη σοβαρότητα που πρέπει και το μόνο που συγκινεί τους εκάστοτε κυβερνώντες είναι κανένα μεγάλο έργο. Μεγάλο φράγμα, μεγάλη εκτροπή, μεγάλος προϋπολογισμός. Μεγάλες όμως και οι περιβαλλοντικές συνέπειες. Η επιστήμη έχει απαντήσει σε όλα αυτά. Μικρά φράγματα, μικρές λιμνοδεξαμενές, συνολική διαχείριση ώστε και να μην ανοίγουμε άλλες πληγές και να εξοικονομούμε νερό.
Όσο για τη δική μας λιμνοδεξαμενή και τις ενέργειες του δημάρχου που δημοσίευσε προεκλογικά, τώρα με την αλλαγή της κυβέρνησης θα γίνουν όλα. Άλλωστε το υποσχέθηκε ο κ. Μπεγλίτης στην ομιλία του στο Ξυλόκαστρο. Θα γίνει το έργο. Ετελείωσε! Στη συνέχεια τα μπέρδεψε λίγο και είπε ότι θα ενταχθεί η μελέτη στο 4ο ΚΠΣ, αλλά τέλος πάντων, είπε ότι το έργο θα γίνει. Αφού μας το είπε ο άνθρωπος! Και ως γνωστόν οι πολιτικοί δεν είναι άνθρωποι των λόγων. Είναι άνθρωποι των έργων! Θα γίνει ο Ασωπός, θα γίνει και ο Σύθας, θα γίνουν όλα. Θα, Θα, Θα δούμε!

Έργα μέσω Σ.Δ.Ι.Τ στο δήμο Ξυλοκάστρου: γιατί είστε κάθετα αντίθετοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Γιατί πρώτον, δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας λόγος να δώσεις για δεκαετίες σε ιδιώτη, τελειωμένα έργα που δουλεύουν ήδη, όπως είναι το Αθλητικό Κέντρο της Ζήρειας και η μαρίνα. Κανένας λόγος. Για τους πολίτες κανένας. Για τον επενδυτή πολλοί. Όπως δεν υπάρχει λόγος να σου χτίσουν ιδιώτες ένα δημαρχείο – εμπορικό κέντρο – γραφεία με τριπλάσιο κόστος ή να το εκμεταλλεύονται αυτοί πάλι για δεκαετίες. Μπορείς και μόνος σου να τα κάνεις αυτά. Να πεις ότι έδιναν αναπτυξιακή προοπτική με τα έργα που πρότειναν ή έλυναν κάποιο σοβαρό πρόβλημα; Τίποτα.
Να ξέρετε επίσης, ότι δεν είμαστε μόνο εμείς αντίθετοι. Αμέσως μετά την τελική πρόκριση των τεσσάρων έργων (Ζήρεια, μαρίνα, νέο δημαρχείο και πάρκο στο παλιό γήπεδο) πολλοί σύλλογοι και πολίτες αντέδρασαν. Ειδικά για τη Ζήρεια και τη μαρίνα οι αντιδράσεις ήταν έντονες και τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν, λέγοντας ότι τα έργα δεν θα γίνουν. Μόνο οι μελέτες!
Θυμηθείτε πριν, που με ρωτήσατε για τη λιμνοδεξαμενή! Είπατε ότι ο δήμαρχος στις επιστολές του, λέει για τα λεφτά που στοίχισε η μελέτη. Τα λεφτά του ελληνικού λαού που θα πεταχτούν αν δεν γίνει το έργο, ε; Δείτε τώρα τι κάνει για τις ΣΔΙΤ. Να σας διαβάσω λίγο κάτι.
Στην προσπάθειά του να βρει επιχειρήματα για να υπερασπιστεί τα έργα αυτά, είχε απαντήσει σε ερώτηση για το κόστος της μελέτης: «…Αυτό το πληρώνει το Υπουργείο Εσωτερικών, σου έχω πει. Αυτό το πληρώνει το Υπουργείο Εσωτερικών, βρε παιδιά. Δεν πληρώνουμε λεφτά εμείς για τη μελέτη…». Είναι ακριβής απομαγνητοφώνηση από το ΔΣ της 24/11/2008. Εδώ έχουμε μία μικρούλα ανακολουθία. Ότι τους βολεύει, όταν τους βολεύει και όπως τους βολεύει, το λένε. Όμως, χρήματα του ελληνικού λαού δεν είναι κι αυτά; Γιατί να τα πετάξουμε για μελέτες αφού λένε ότι δε θα γίνουν τα έργα; Γιατί «πετάνε» χρήματα του ελληνικού λαού με τις μελέτες των ΣΔΙΤ και πού τα πετάνε ακριβώς; Ενδιαφέρον ρεπορτάζ για εσάς.

Πώς κρίνετε το εκλογικό αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου;

Αναμενόμενο. Εμείς οι Έλληνες, είμαστε συνεπείς. Η μεταπολίτευση ξεκίνησε με δύο τετραετίες Καραμανλή και συνεχίστηκε με δύο Παπανδρέου. Μετά μία Μητσοτάκη, ξανά Παπανδρέου και δύο Σημίτη. Έτσι κύλησαν 30 χρόνια. 1974 με 2004 ήταν ο πρώτο κύκλος. Τώρα είμαστε στον δεύτερο. Κάναμε πάλι τις δύο τετραετίες Καραμανλή, τώρα θα κάνουμε δύο Παπανδρέου, μετά μία Μητσοτάκη, μετά άλλη μία Παπανδρέου και μετά θα βρουν έναν άλλον για δύο τετραετίες μέχρι να μεγαλώσει ο γιος του Καραμανλή, για να ξεκινήσει ο τρίτος κύκλος. Ο Σημίτης έχει παιδιά;

Και μια τελευταία ερώτηση: θα είστε επικεφαλής της «Αρμονικής Ανάπτυξης» και στις επόμενες Δημοτικές εκλογές;

Στην ερώτηση αυτή δεν μπορώ να απαντήσω τώρα, γιατί μας λείπουν δεδομένα. Θα συνενωθούν οι δήμοι; Και αν ναι, με ποιους δήμους θα ενωθούμε εμείς; Θα δούμε.
Πάντως οι σκέψεις μας είναι για κάτι καινούριο. Νέοι άνθρωποι, ίσως νέος επικεφαλής και νέο όνομα. Θα γίνουν διαδικασίες για όλα. Αλλά ακόμα είναι νωρίς. Όταν αποφασίσει η κυβέρνηση, θα μπορέσουμε να πούμε περισσότερα. Έχουμε ένα χρόνο ακόμα και πολλά άλλα σημαντικότερα θέματα που τρέχουν στο δήμο.
Άλλωστε οι εκλογές για μας, είναι μια στιγμή της τετραετίας. Και όχι η σημαντικότερη. Πετυχαίνεις πράγματα αν είσαι ενεργός και εντός και εκτός της εκλογικής διαδικασίας. Πολλά τα παραδείγματα που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια. Χαρακτηριστικότερο όλων το βιοτεχνικό πάρκο για όλες τις δραστηριότητες μέσης όχλησης που ήθελε να κάνει η δημοτική αρχή και μετά από ενάμιση χρόνο προσπαθειών μας, το πήρε πίσω. Θα κάνουμε χώρο μόνο για χαμηλή όχληση και μάλιστα θα προσπαθήσουμε να περιορίσουμε και αυτήν, τελικά. Κανείς δεν θα το είχε πάρει χαμπάρι αν δεν το αναδεικνύαμε εμείς και βέβαια τίποτα δεν θα άλλαζε αν δεν κινητοποιούμασταν. Η ουσία για μας είναι αλλού και όχι στις εκλογές. Εκεί κρίνεται η εξουσία και όχι η ουσία. Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΦΡΑΝΤΖΗ…

Κυριακή, 11 Οκτωβρίου 2009

ΠΡΟΣ: ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ

Αγαπητοί συμπολίτες,

θέλουμε να σας μεταφέρουμε την αγωνία μας για ένα πολύ σοβαρό θέμα του δήμου μας, που είναι η ανάπλαση των Αποθηκών Φραντζή. Όπως ήδη γνωρίζετε, από τον Ιούνιο του 2006 έχει ξεκινήσει η προσπάθεια ανάπλασής τους, αλλά διάφορα γεγονότα έχουν μέχρι στιγμής εμποδίσει την υλοποίησή της.

Η δική μας ένσταση αφορά στο σχέδιο που προσπαθεί να υλοποιήσει η δημοτική αρχή. Σχέδιο που δεν γνωρίζουμε ποιος το έκανε, αλλά ξέρουμε ότι δεν αποφασίστηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο, ούτε σε κάποια άλλη δημόσια συζήτηση. Σχέδιο που περιλαμβάνει στο ισόγειο του κτηρίου ένα εστιατόριο – γίγας (506 τ.μ.) και δύο μικρά αμφιθέατρα στο βάθος. Στο πατάρι προβλέπεται μια βιβλιοθήκη και αυτό είναι όλο. Δυστυχώς και ο τεράστιος χώρος που μένει μεταξύ αμφιθεάτρων και εστιατορίου (323 τ.μ.) χαραμίζεται και είναι ακατάλληλος για εκθεσιακός χώρος, από τις πολλές εσοχές, τις πόρτες και τις κολώνες του παταριού. Αναλυτικά μπορείτε να δείτε το σχέδιο και την επιφάνεια των προβλεπόμενων από αυτό χώρων, στη δεύτερη σελίδα της επιστολής.

Οι δικές μας θέσεις για τις Αποθήκες είναι γνωστές και καταγεγραμμένες στα έντυπά μας, μαζί με πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις συμπολιτών. Δεν λείπει από το Ξυλόκαστρο, ένα εστιατόριο. Δόξα τω θεώ, έχουμε πολλά. Ένα σημείο αναφοράς λείπει. Ένα δελτίο ταυτότητας τόπου. Ένας χώρος που θα φιλοξενήσει την παράδοση και την ιστορία προϊόντων και ανθρώπων αυτής της γης. Ένας χώρος που θα φέρνει κόσμο στην πόλη. Ένας χώρος, όπου θα μπορεί κάποιος να δει πού ήρθε. Αλήθεια, πού πάτε έναν επισκέπτη όταν έρχεται στην πόλη μας; Δεν νομίζετε ότι μας λείπει κάτι;

Μας λείπει και ένα βιωματικό σχολείο ιστορίας, τεχνών και πολιτισμού. Ο τόπος μας, είχε και έχει ξεχωριστούς ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Και αυτοί πρέπει να έχουν το χώρο τους εκεί, όπως και όλοι οι σύλλογοι και οι ομάδες του δήμου.

Όμως, αυτή τη στιγμή, δεν έχει σημασία τι πιστεύουμε εμείς. Σημασία έχει να γίνει μια δημόσια συζήτηση και να αποφασίσουν οι πολίτες και οι φορείς της πόλης τι θέλουν να γίνει εκεί. Είναι σίγουρο ότι ελάχιστοι θα συμφωνήσουν με την ανάγκη δημιουργίας ενός τεράστιου εστιατορίου.

Αυτή τη συζήτηση πιστεύουμε ότι πρέπει να τη συνδιοργανώσουν όλοι οι φορείς της πόλης. Σκοπός μας είναι να αλλάξει το σχέδιο και να συναποφασίσουμε την αλλαγή αυτή και όχι να κάνουμε αντιπολίτευση. Σας καλούμε λοιπόν να συμβάλλετε στην οργάνωση αυτής της διαβούλευσης, ώστε να γίνει όσο πιο μαζικά γίνεται και να πειστεί η δημοτική αρχή να αλλάξει το σχέδιο, έστω και τώρα. Ας κάνουμε άλλη μία προσπάθεια, όλοι μαζί αυτή τη φορά. Ας εκμεταλλευτούμε την καθυστέρηση στην υλοποίηση του έργου και ας βρούμε καλύτερη λύση. Προλαβαίνουμε ακόμα.

Όποιος φορέας ή πολίτης ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σε αυτή την προσπάθεια, ας επικοινωνήσει μαζί μας. Πιστεύουμε ότι μας αφορά όλους και όλοι πρέπει να συμβάλλουμε ώστε να προκύψει το μεγαλύτερο όφελος από αυτή την ανάπλαση, για εμάς και τα παιδιά μας.

Για την Αρμονική Ανάπτυξη,

Ανδρέας Απ. Ζάρρος

 

 

  ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ – ΚΥΛΙΚΕΙΟ 367,76 m²

ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ 40,34 m²

ΚΟΥΖΊΝΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ 71, 87 m²

ΑΠΟΘΗΚΗ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ 26,82 m²

ΣΥΝΟΛΟ: 506,79 m²  για ένα εστιατόριο ακόμα στην παραλία Ξυλοκάστρου!!!

 

ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ: 121,26 m²

ΦΟΥΑΓΙΕ – ΧΩΡΟΣ ΕΚΘΕΣΕΩΝ: 322,83 m² (έτσι ονόμασαν ένα πολύγωνο που περισσεύει με κολώνες, πόρτες, σκάλες που πετάνε ουσιαστικά εκατοντάδες τετραγωνικά σε ένα δυσλειτουργικό παράγωνο χώρο)

ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ: 277,86 m²  και

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ (πατάρι): 229,75 m² 

 

506,79 εστιατόριο + 322,83 υποτιθέμενος εκθεσιακός χώρος =

829,62 τετραγωνικά χαμένα

 

ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΤΟΣΥΝ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ

ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ

Κύριε Δήμαρχε,

Για όγδοο (8) συνεχές Δημοτικό Συμβούλιο ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου δεν ενέταξε στην ημερήσια διάταξη το θέμα μας αναφορικά με την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ-ΚΙΝΗΤΡΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ.
–Κύριε Δήμαρχε, όπως είχατε πει σε δημοτικό συμβούλιο χρησιμοποιώντας την ρήση του Αμερικανού Προέδρου Αβραάμ Λινκολν ότι μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για λίγο ή μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ αλλά δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους για πάντα. Συμπλέουμε απολύτως με την ρήση σας αυτή. Δεν μπορείτε πια όμως ΕΣΕΙΣ να μας κοροϊδεύετε. Διότι πια η όλη ιστορία αγγίζει τα όρια του κωμικού.
–Κύριε Δήμαρχε, μετά την ανοιχτή μου επιστολή τον Αύγουστο σε τοπικά ΜΜΕ, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου με διαβεβαίωσε προσωπικά ότι το θέμα μας θα διευθετηθεί.
Σε αυτή λοιπόν την περίπτωση και έχοντας κάνει Ιώβεια υπομονή 8 μήνες, ερωτώ ανοικτά:
• Πρόκειται για μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια απαξίωσης του θεσμού? Σκοπεύετε με τέτοιου είδους τεχνάσματα να παραπέμπεται στις καλένδες κάθε θέμα που αφορά το Τοπικό Συμβούλιο?
• Δεν έχετε καμία διάθεση να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο θέμα οπότε το θεωρείτε ανούσιο για οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση?
• Υπάρχει κάποια προσωπική δυσαρέσκεια για εμένα?
• Είναι η γραμματεία του Δημοτικού Συμβουλίου ανίκανη να ενημερώνει τον Επικεφαλής ενός θεσμοθετημένου και εκλεγμένου οργάνου για θέματα που με αφορούν προσωπικά ή είναι «δασκαλεμένοι» οι υπάλληλοι για πόλεμο νεύρων?
• Κάνει ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου προσωπική επιλογή θεμάτων και αν ναι εσείς είστε ενήμερος?
Σας πληροφορώ ότι δεν θα σηκώσω το γάντι που μου ρίξατε παρά μόνο για προασπιστώ τα συμφέροντα του θεσμού και όσων με εξέλεξαν. Σας γνωρίζω επίσης ότι δεν έχω κανένα προσωπικό όφελος από την ενασχόληση μου καθότι ασφαλώς άμισθος. Πρέπει να αντιληφθείτε ότι στην τοπική δημοκρατία ala carte που έχετε δημιουργήσει μπορούμε και εμείς να συμβάλλουμε δημιουργικά. Μπορούμε και εμείς να πούμε την γνώμη μας και να πράξουμε. Θέλετε να φορέσουμε στολή εκστρατείας και να μπούμε στα χαρακώματα? Μπορούμε να το κάνουμε αλλά δεν θα έχει κανένα όφελος για κανέναν. Πρέπει να καταλάβετε ότι όταν απαξιώνετε έναν θεσμό, χάνουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ, οι γονείς μου, τα παιδιά σας, οι φίλοι μου, οι φίλοι σας και ούτω καθ’ εξής. Κύριε Δήμαρχε όταν σας εξέλεξαν οι δημότες του Ξυλοκάστρου μιλήσατε για πολιτικό πολιτισμό και ότι θα είστε «ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ».

ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ Μια ρήση λέει: Αν επιθυμείς πόλεμο προετοιμάσου για ειρήνη

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΤΖΙΚΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΝΕΩΝ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι…

Ένα γράμμα και μια φωτογραφία δημάρχου. 

Γρηγόρης Κλαδούχος, Ξυλόκαστρο 20/7/2005

Κύριε Αντώνη Κλαδούχο,

Λυπάμαι να σε βλέπω δειλό και φοβισμένο, όταν προσπαθείς να μου κάνεις κριτική χωρίς ν’ αναφέρεις τ’ όνομά μου. Η αυταρέσκεια σου ικανοποιείται, όταν θρασύτατος εκστομίζεις κάθε κοινοτυπία κι εξυπνακισμό. Η κρίση ανασφάλειας σε οδηγεί σε μονολόγους με σκόπιμες παραποιήσεις  και λαϊκίστικη απλούστευση των απόψεών μου, με σπιλωτικούς υπαινιγμούς.

Μίλησες για κάποιους που κάνουν κριτική από τα επαγγελματικά τους γραφεία. Εγώ έχω ένα αμιγώς τέτοιο. Εσύ διαμορφώνεις συνθήκες ιδιωτικο-δημοτικών γραφείων με την οικογενειοκρατία, την αδιαφάνεια, την αυτουργία να την «κονομάνε» κάποια περιβάλλοντα. Αυτά που πολιτικά κάνω μου κοστίζουν, όπως κοστίζουν στο φορολογούμενο δημότη οι άνθρωποι που έχουν τον ονομαστικό τίτλο του δημάρχου και αριστεύουν στην αερολογία, αεροπραξία.

Για να καλύψεις ένα ψέμα, καταφεύγεις σ’ ένα ακόμα. Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο είπες ότι θα κάνεις αυτό που πρέπει στη Ζήρεια  (κατά το νόμο) ενώ μας είχες κουράσει με την προτροπή σου ν’ αγκαλιάσουμε «το έργο που έγινε» και το στέλεχος της Κίνησης Πολιτών και συνδαιτυμόνας σου στην εξουσία, κύριος Καζάνης μας είχε προτείνει δημοσίως να κάνουμε τοπική γιορτή την 12^η Μαρτίου  γιατί τότε «το έργο στη Ζήρεια» ξεκίνησε τη λειτουργία του.

Το θέμα προσλήψεων  με τη λογική της φαμίλιας το απέφυγες, μιλώντας για «σκουπιδόχαρτα». Όλα τα μέσα ενημέρωσης της Κορινθίας (έντυπα και ηλεκτρονικά) τα κατέλαβε παράκρουση σκουπιδοπροβολής; Αυτά έδωσαν μεγάλη σημασία στο σημείωμά μου με τον τίτλο «Τα δικά τους παιδιά και το δικό μας ήθος» και «Η ηθική στο Ξυλόκαστρο». Το ενθαρρυντικό είναι ότι την ίδια σημασία έδωσε και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας και πολλοί από αυτούς που σε στήριξαν, προσδοκώντας να φέρεις κάτι καινούριο.

 Αυτό το κείμενο, βέβαια, δεν το απηύθυνα σε σένα  και σε άλλους της ηθικής και ψευτοπροοδευτικής σου συνομοταξίας. Το αναλυτικό και προγραμματικό υπόβαθρο του κειμένου είναι παιδαγωγική πρόταση. Εσύ δεν έχεις τα ερμηνευτικά κλειδιά για να το εμπεδώσεις, είσαι ειδικός σε σκουπιδολογίες, σκουπιδοκατασκευές..

Όταν σου ζητήθηκε να σχολιάσεις το παραπάνω κείμενό μου, είπες «να το χαίρομαι». Εσένα να σε χαίρονται όσοι (ευτυχώς κάθε μέρα και λιγότεροι) από το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ σε στηρίζουν, που δε ντρέπονται να λερώνονται από το ακροδεξιό ιδεολογικό σου πρόσωπο και τον αγώνα σου για χαμηλές σταθερές στην ηθική, στις κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνθήκες.

Εγώ χαίρομαι που δοκιμάζω τα βήματά μου σ’ ένα δρόμο ανάπτυξης και κοινωνίας διαλόγου και αλληλεγγύης. Εσύ πιστοποιείς αυτό που έχω πει σε σένα και την Κίνηση Πολιτών από το Φεβρουάριο του 2002: οι ομάδες των ασήμαντων  μπορούν να έχουν λόγο κι εξουσία μόνο σ’ ένα ξεθεμελιωμένο ηθικό σύστημα.

Η δική σου προφανής χαρά – του πρώτου στο χωριό – δε βρίσκει πολλούς αλληλέγγυους. Δε μπορείς να την μοιράζεσαι με άλλους, μπορείς όμως να μοιράζεις το φορτίο σου σε πειθήνιους, αγνοούντες, υστερόβουλους. Το κιβώτιο που κουβαλούν βαρύ, χωρίς ιστορία αλλά και άδειο.

———————————————

Θλιβερή κατάληξη ενός δημάρχου.

Γρηγόρης Κλαδούχος, Ξυλόκαστρο 5-8-2005

Καλεί έναν έναν και απειλεί τους καταστηματάρχες που διαφωνούν κι έχουν προσφύγει εναντίον της απόφασης περιορισμού της κυκλοφορίας αυτοκινήτων στην παραλία. Ασχέτως αν το όλο θέμα θέλει συζήτηση, ασχέτως αν οι καταστηματάρχες «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις», θα μείνει το στίγμα της «προοδευτικής παράταξης» και του εκπροσώπου της στο δήμο, που μετέρχεται μεθόδων σκοτεινών χρόνων του «περάστε δι’ υπόθεσίν σας», η ατομική τρομοκράτηση, δάνεια λογική από τον πολιτικό και ποινικό υπόκοσμο.

———————————————

ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ: ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΗΘΟΣ 

Γρηγόρης Κλαδούχος, Ξυλόκαστρο, 21-6-2005

 Η θέση της πολιτικής είναι ψηλά, στις ευγενικές της εκφράσεις. Ένδειξη όμως του σημερινού επιπέδου της είναι η έλλειψη ενός ζωτικού αλφαβήτου ερμηνείας και προοπτικής. Αντίθετα το ημερήσιο λεξιλόγιο της πλούτισαν οι λέξεις χρήμα, διαφθορά, διαπλοκή, «τα δικά μας παιδιά». Η μορφωτική και πολιτική ξηρασία, αντιστοιχεί σε μια εκφυλισμένη πολιτική ηθική.

«Το διέπειν την εξουσίαν δεν είναι πλέον λειτούργημα αλλά προσοδοφόρον επάγγελμα. Ιερόν σύνθημα δος μοι και σοι δίδω». Γράφτηκε πριν 125 χρόνια. Πριν 50 χρόνια ένας αμερικανός οικονομολόγος έβλεπε την αντίθεση ιδιωτικής αφθονίας και δημόσιας αθλιότητας.

Δεν επαληθεύονται μόνο ως προς το χρόνο αλλά και τοπικά. Ο δήμαρχος Ξυλοκάστρου, η δημοτική διοίκηση, αυτή η εξωκοινωνική γονιμοποίηση τοπικών οικονομικών μικροπαραγόντων με ορισμένους φωτοφοβικούς σπηλαιογενείς του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ και με ολίγους δεξιούς αδέξιους, κάνει ορατή μια εκφυλισμένη παιδεία διακυβέρνησης. Μετά τον υπερβάλλοντα ζήλο τους στην απαξίωση του τοπίου, της παραγωγής, μετά την επιστράτευση του ψέματος, την άρνηση συζήτησης  των προοπτικών, την επιλογή της στρατηγικής της έντασης με προβοκάτσιες που αφορούν παρελθόντα χρόνο, δε μπορούν να κρύψουν την πολιτική τους πενία και τέχνες μηχανεύονται για να διαβιώσουν στο λαθραίο και κουτοπόνηρο.

Ο τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός Πρίσμα ζήτησε τα ονόματα όσων προσλήφθηκαν στο δήμο. Το ίδιο και η μειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου. Απάντηση καμία. Σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της Κορινθίας είδαμε τους παρακάτω τίτλους: «Βολεύουν τα δικά τους παιδιά» και «Καταγγελίες για το βόλεμα συγγενικών τους προσώπων». Αναφέρονταν βέβαια στην δημοτική διοίκηση Ξυλοκάστρου.

Καλλιεργούσαν την κριτική στο Σκούρα για μονοπώλιο χωματουργικών εργασιών του Δήμου από έναν επαγγελματία και όπως φαίνεται τώρα, το έκαναν για να τον αντικαταστήσουν με άλλον χωρίς να ζητούν προσφορές από όλους ώστε το ίδιο έργο να γίνεται με λιγότερα χρήματα. Αυτό το κάνουν σ’ όλους τους τομείς που έχουν τη δυνατότητα απ’ ευθείας ανάθεσης έργων. Κρύβονται πίσω απ’ το γεγονός ότι τους το επιτρέπει ο νόμος. Ποια είναι η απάντησή τους όμως στην ερώτηση αν αυτό εκτός από νόμιμο είναι δίκαιο και ηθικό;

Ο Δήμαρχος προσλαμβάνει ως σύμβουλό του τον ανιψιό του! Αργότερα προσλαμβάνει ως σύμβουλό του και τον ανιψιό της αντιπροέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου κυρίας Σπανογιάννη Αδάμ. Στη Ζήρεια προσλαμβάνεται ο αδελφός του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου κυρίου Λογοθέτη και τώρα ακούγεται ότι προσλήφθηκε ως δασοφύλακας. Ο κ. Σκούρας έκανε λόγο και για άλλες πολλές προσλήψεις συγγενών.  Επίσης, ως εκπρόσωπος του δήμου σε οικονομικές δοσοληψίες με καταστηματάρχες για την προβολή τους σε έντυπα και στην ιστοσελίδα του δήμου, εμφανίζεται κάποιος ιδιώτης χωρίς θεσμικό ρόλο. Ένα δείγμα του πόσο χαμηλά μπορούν να φθάσουν το έδωσαν πέρυσι: έγινε θέμα συζήτησης στο Δημοτικό Συμβούλιο αν ο λαμπαδηδρόμος που θα άναβε το βωμό στην πλατεία θα ήταν γνωστός αθλητής σε πείσμα τους που ήθελαν να βάλουν γνωστό γόνο, δικό τους. Προφάνεια εγωλατρείας και οικογενειολατρείας.

Αυτά μειώνουν ή όχι το κύρος της δημοτικής διοίκησης; Αφήνουν ή όχι περιθώρια συμπερασμάτων για εναγκαλισμό της εξουσίας με προσωπικά συμφέροντα; Κερδίζουν ή χάνουν το ηθικό τους πρόσωπο; Προτείνουν ή όχι το νόμο της οικογένειας, της φατρίας; Η συμπεριφορά τους αυτή για τους πολίτες του δήμου μας (που πολλοί αυτοδεσμεύουν την κριτική τους) κρίνεται ως προστασία του μερικού και ορισμένων παρά του καθολικού , του άξιου και χρήσιμου, του δημόσιου συμφέροντος. Βλέπουν αυτήν την κυριαρχική εξουσία που έλεγε ο Μπρεχτ να αναπαράγει παθολογίες και αλλοτριώσεις στην κοινωνία, τους πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς θεσμούς, να οικοδομούν ένα πελατειακό σύστημα που θα επεκτείνει το χρόνο συντήρησής τους στην εξουσία. Προς τον εαυτό τους ζητούν την υπαλληλία των πολιτών, ενώ οι ίδιοι υπαλληλοποιούνται εμπρός σε ιδιωτικά συμφέροντα ( Κλαουδάτος στη Ζήρεια, επιχειρηματίας που αναλαμβάνει τη γιορτή σταφυλιού στο Ζεμενό με τη συμφωνία να μην υπάρχει κρασί!!!).

Φθάσαμε στο σημείο να ζητούμε από τους εκπροσώπους μας να κρατούν την πολιτική ψηλά, στις ηθικές της εκφράσεις, να εισάγουμε την ηθική ως προγραμματικό αίτημα. Κι αυτοί οι εκπρόσωποι να καλλιεργούν την αμφιβολία αν μπορεί η πολιτική νάναι ηθική, αφού κάθε  άλλο παρά πλουτίζουν τα κοινά αγαθά, το συλλογικό δημόσιο χώρο. Δεν μπορούν όμως να απαιτούν να σεβόμαστε απόψεις και πράξεις τους στις οποίες δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε ηθική βάση.

———————————————

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ 

Γρηγόρης Κλαδούχος, Ξυλόκαστρο 4-8-2004

Λυπάμαι που απασχολώ τα μέσα ενημέρωσης της Κορινθίας για τα μίζερα που συμβαίνουν στο Ξυλόκαστρο. Άκουσα σήμερα να διαμαρτύρεται ο κ. Σκούρας  για «πρακτικό» Δημοτικού Συμβουλίου και «απόφαση» για το τι θα γίνουν οι αποθήκες Φραντζή.

Επειδή ο δήμαρχος κ. Αντώνης Κλαδούχος δε σέβεται τη δημοκρατία, δε διαπαιδαγωγεί με αξίες ειλικρίνειας, δεν απαντά, τον ρωτώ δημοσίως:

ΠΟΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΘΗΚΩΝ ΦΡΑΝΤΖΗ;

Σε Δημοτικό Συμβούλιο δεν έχει τεθεί τέτοιο θέμα, ούτε έχει γίνει κάποιος διάλογος στην κοινωνία.

Πώς λέγεται αυτός που θέτει τον εαυτό του αυθαιρέτως και με περισσό θράσος παντογνωσίας, υπεράνω θεσμών και κοινωνιών;

———————————————

ΔΗΜΟΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ξυλόκαστρο 21-9-2006

Σε πνεύμα αμοιβαίας κατανόησης έγιναν συζητήσεις μεταξύ του Αντώνη Κλαδούχου, δημάρχου και επικεφαλής της «Κίνησης Πολιτών» και του Γρηγόρη Κλαδούχου.

Η γνωστοποίηση προγραμματικών προτάσεων ως προϋποθέσεων σύγκλισης (ζητήματα ανάπτυξης, δημοκρατίας και ηθικής), η ειλικρινής συζήτηση, έδωσαν ως αποτέλεσμα τη συμφωνία εκλογικής συνεργασίας.

Ο δήμος έχει ανάγκη ευρύτερη συναίνεση και συνεργασία ανθρώπων που έχουν μελετήσει ζητήματα τοπικής ανάπτυξης και έχουν απόψεις και προτάσεις προέκτασης στο μέλλον.

Η συνεργασία με το Γρηγόρη Κλαδούχο, συμπολίτη μας με ευρύτερη αποδοχή δίνει ακόμα μεγαλύτερη σισιοδοξία και βεβαιότητα για την εκλογική νίκη.

Ο Πευκιάς και η «Διαχείρισή» του

Ο Πευκιάς και η «Διαχείρισή» του

του Νώντα Κατσούλα

Τους «ειδικούς» τους χρειαζόμαστε για να γιατρέψουμε το Δάσος
και όχι για να εκδώσουν το πιστοποιητικό θανάτου του.

Με αφορμή την προσβολή του Πευκιά από την «βαμβακίαση» και την κινητοποίηση πολιτών του Ξυλοκάστρου για τη σωτηρία του, επανήλθε στην επικαιρότητα η (μη) εφαρμογή της Διαχειριστικής Μελέτης του Πευκιά.
Όλοι τώρα θυμήθηκαν τη «Διαχειριστική» που εκπόνησε ο Δήμος με ορίζοντα δεκαετίας (2004-2013) και παρέμενε ξεχασμένη σε κάποιο συρτάρι. Όλοι σήμερα ομνύουν στο όνομά της και ζητούν την εφαρμογή της.
Κάποιοι αγνοούσαν και την ύπαρξή της ακόμη, κάποιοι τη διάβασαν μόλις τώρα, κάποιοι ούτε που ξέρουν τι λέει, αλλά βρήκαν ευκαιρία να αντιπολιτευτούν τη δημοτική αρχή, κάποιοι νομίζουν ότι ανακάλυψαν την Αμερική.
Κάποιοι άλλοι κάνουν έρευνες να βρουν πως βγήκε από το συρτάρι η μελέτη και έφτασε στα χέρια ενός πολίτη, ο οποίος δε σεβάστηκε το «απόρρητο», την παρουσίασε δημόσια και (το χειρότερο) τη διένειμε σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Για όλα αυτά τα τραγελαφικά που συμβαίνουν σ΄αυτό τον τόπο, ενώ το δάσος κινδυνεύει, έχω να κάνω τις παρακάτω παρατηρήσεις:

• Από το 1995 πολίτες του Ξυλοκάστρου κινητοποιήθηκαν με αφορμή παρεμβάσεις εντός του Πευκιά, που αλλοίωναν τον χαρακτήρα του Αισθητικού Δάσους.
• Μεταξύ των άλλων, αίτημα των πολιτών ήταν η εκπόνηση νέας Διαχειριστικής Μελέτης, αφού η υπάρχουσα θα έληγε το 1998.
• Η τότε Δημοτική Αρχή αντέδρασε στις κινητοποιήσεις των πολιτών (όλες οι εξουσίες αντιδρούν), αλλά «συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις».
• Το Δασαρχείο Ξυλοκάστρου δήλωσε αδυναμία να εκπονήσει τη νέα Διαχειριστική.
• Πρόταση, να ανατεθεί στο ΕΘΙΑΓΕ αποδείχθηκε ανεδαφική, αφού το ίδρυμα απέρριψε σχετικό αίτημα του Δήμου.
• Προτάσεις διαχείρισης που παρουσιάστηκαν από μελετητές και απορρίφθηκαν ομόφωνα από το Δημοτικό Συμβούλιο και από την τότε Δημοτική Αρχή, ως μη συμβατές με τον Πευκιά.
• Το χρονικό διάστημα από το 1998 (χρόνος λήξης της υπάρχουσας μελέτης) έως το 2004 (χρόνος έγκρισης της νέας μελέτης), ο Πευκιάς έμεινε ουσιαστικά χωρίς επιστημονική Διαχείριση.
• Το 2004 εγκρίνεται από τη νέα Δημοτική Αρχή η νέα μελέτη διαχείρισης και έως το 2009 ελάχιστα από τα προβλεπόμενα έχουν εφαρμοστεί.
• Εξαίρεση αποτελεί ο καθαρισμός του Δάσους (2003), από τον τότε αρμόδιο Αντιδήμαρχο κ. Παπαστελλάτο, αφού ο Πευκιάς είχε μετατραπεί σε απέραντο σκουπιδότοπο – μπαζότοπο.
• Το 2007 ο Δήμος ματαιώνει αεροψεκασμό για την πιτυοκάμπη (κάμπια), μεγάλο εχθρό του Πευκιά, λόγω έλλειψης χρημάτων (3.000€) !!!
• Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν τη μεγάλη καθυστέρηση στην εφαρμογή μέτρων για τον Πευκιά και τα προβλήματά του, που στο μεταξύ γίνονται τεράστια ενώ νέοι κίνδυνοι τον απειλούν.
• Η μελέτη 6 χρόνια μετά την δημοσίευσή της, απαιτείται να επικαιροποιηθεί και να εμπλουτιστεί με νέα στοιχεία από τα σημερινά δεδομένα και νέους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων.
• Συγκεκριμένα η ενότητα «Κίνδυνοι» και ειδικότερα το κεφάλαιο για την Marchalina hellenica είναι ανεπαρκές. Όταν γράφτηκε, η απειλή δεν ήταν τόσο έντονη, η βαμβακίαση δεν είχε εξαπλωθεί σε μεγάλο τμήμα του δάσους και δεν είχαν προσβληθεί τόσα πολλά δένδρα. Ο αφυπνισμένος Δήμος Ξυλοκάστρου προσπαθεί να αντιμετωπίσει τώρα το πρόβλημα της βαμβακάδας με ξέπλυμα των δένδρων, τοποθέτηση ταινιών στους κορμούς του, υλοτόμηση και απομάκρυνση των νεκρών δένδρων και κλάδων. Το πρόβλημα χρήζει επαναπροσέγγισης μετά την τραγική εξέλιξη που ζούμε σήμερα.

Συγκεκριμένα θα πρέπει :

• Να περιφρουρηθεί ο Πευκιάς και ολόκληρη η γύρω περιοχή από εμβολιασμούς μελισσοκόμων με το φλοιομυζητικό έντομο Marchalina hellenica. Να εφαρμοστεί ο νόμος με κάθε αυστηρότητα στους παραβάτες που αγνοούν ή αδιαφορούν για τις καταστροφικές οικολογικές συνέπειες των πράξεών τους.
• Να ληφθεί υπ’ όψιν και να αξιοποιηθεί η εμπειρία άλλων Δήμων, που αντιμετώπισαν ή απέτυχαν να αντιμετωπίσουν τη βαμβακάδα (αυτοί ασχολούνται από χρόνια με το πρόβλημα). Επίσης του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» και του πορίσματος του Μπενάκειου Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου, σχετικά με την αποτελεσματικότητα μίγματος αιθέριων ελαίων, που χρησιμοποιήθηκε.
• Να εξεταστούν τα αποτελέσματα της εφαρμογής πλυσίματος με νερό των πεύκων. Η μέθοδος έχει κριθεί από ειδικούς ότι δεν είναι πολύ αποτελεσματική, καθώς διευκολύνει την εγκατάσταση παράσιτων στα δένδρα, ενώ ωθεί τα έντομα να εποικίσουν άλλα δένδρα. Πρόσφατα σε ημερίδα του Δήμου (24-5-2009) απορρίφθηκε από ειδικό (Πετράκης) και η αποδοτικότητα των ταινιών με συγκολλητικές ουσίες τις οποίες τοποθετεί ο Δήμος στους κορμούς των πεύκων. Απαραίτητη κρίνεται πάντως η απόσυρση από το έδαφος της βαμβακάδας, γιατί τα νεαρά έντομα εποικίζουν και πάλι τα δένδρα.
• Να εξετασθεί σοβαρά η βιολογική καταπολέμηση με ψεκασμό των πεύκων με φυτικά έλαια από θυμάρι και σχίνο, που κάνει το έντομο να μην αναγνωρίζει τον τροφικό ξενιστή (πεύκο), αλλά δεν επηρεάζει τους φυσικούς εχθρούς του, με αποτέλεσμα το έντομο να εγκαταλείπει σταδιακά το δένδρο. Από την εφαρμογή του βιολογικού ψεκασμού δεν ενοχλείται κανένας οργανισμός, ενώ δεν γίνεται θανάτωση του εντόμου, παρά μόνο απομάκρυνσή του.
• Να δοκιμαστεί, πειραματικά η εφαρμογή του «Κοκτέιλ Πετράκη» με ψεκασμό ορισμένων προσβεβλημένων πεύκων και να αξιολογηθούν τα αποτελέσματά της.
• Να δοκιμαστεί η βιολογική αντιμετώπιση, δηλαδή η χρησιμοποίηση εντομοφάγων, που τρέφονται και αναπτύσσονται από την Marchalina hellenica. Είναι γνωστοί στους ειδικούς οι φυσικοί εχθροί του εντόμου, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν (υπό τον όρο να μην αποτελέσουν αιτία δημιουργίας άλλων προβλημάτων).
• Να εφαρμοστεί η φύτευση δενδρυλλίων, που να προστατεύονται από εντομολογικούς εχθρούς, για άμεση αποκατάσταση και η δημιουργία φυτωρίου χαλεπίου Πεύκης για μελλοντική δενδροφύτευση.

Οι παραπάνω προτάσεις είναι συμβατές με το Αισθητικό Δάσος και δεν έρχονται σε αντίθεση με τη συνθήκη της Βαρκελώνης.
Η οικολογική προσέγγιση είναι η μοναδική απάντηση στο πρόβλημα της ριζικής διατάραξης της οικολογικής ισορροπίας του Πευκιά.
Θεωρίες που διατυπώθηκαν από «δασοφιλοσόφους» περί «αυτοΐασης» και περί «ανεξάντλητης δύναμης της φύσης», διαψεύδονται από την ίδια τη πραγματικότητα. Θεωρίες περί «βεβαίου θανάτου» του δάσους από αυτή ή άλλη αιτία, δεν επιτρέπεται ούτε καν να διατυπώνονται και αν διατυπωθούν, πρέπει να καταδικάζονται. Τους «ειδικούς» τους χρειαζόμαστε για να γιατρέψουμε το Δάσος και όχι για να εκδώσουν το πιστοποιητικό θανάτου του.

Ο ΠΕΥΚΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ.

ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ – ΔΙΚΤΥΑ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ

Α) – ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Β) – ΔΙΚΤΥΑ ΑΓΡΟΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.
Γ) – ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ.

Α) Αν αποσυνθέσουμε τη Πελοπόννησο θα διακρίνουμε:
α) Τον αρχαίο και νεώτερο ιστορικό και πολιτισμικό της πλούτο: Μυκήνες, Ολυμπία, Επίδαυρος, Δημητσάνα, Μιστράς, Μονεμβασιά.
β) Τον πλούτο του αγροτικού της χώρου, του αγροτικού της τοπίου: Αρκαδικό τοπίο, Αχαϊκό τοπίο, τοπίο της Μάνης.
γ) Τον παραγωγικό και διατροφικό της πλούτο: (Ελιές, λάδι, οινάμπελα, σταφύλια, βούτυρο, γάλα, πατάτες, μήλα).
Αν ξανασυνθέσουμε τα παραπάνω θα έχουμε στα χέρια μας το Μοριά, την Περιφέρεια με τη μεγαλύτερη πυκνότητα μνημείων και ιστορίας στον τόπο και στο χρόνο. Προσθέτουμε και την παραγωγή, τον αγροδιατροφικό της πλούτο δηλαδή και τότε μιλάμε για τεράστια αποθέματα ιστορίας, πολιτισμού, προϊόντων. Η σύνδεση όλων, επιβεβαιώνει την προστιθέμενη αξία. Τα ιστορικά-συγκριτικά-πλεονεκτήματα των προϊόντων που τους προσδίδουν κύρος, «ετικέτα», επιτρέπουν να μιλάμε ακόμα και για «Πελοποννησιακό μοντέλο διατροφής»!
Θεωρούμε κρίσιμο στοίχημα τη σχέση του τοπικού με το παγκόσμιο. Όταν πλέον μιλάμε για ανάπτυξη με όρους γεωπολιτικής και γεωοικονομίας είναι ορατή η αναγκαιότητα εισαγωγής του όρου της «Γεωδιατροφικής» σύνδεσης της Πελοποννήσου με το παγκόσμιο! (π.χ.): Ο παγκόσμιος καταναλωτής όταν αγοράζει ένα μπουκάλι κρασί Νεμέας έχει την αίσθηση, την ικανοποίηση, ότι αγοράζει κομμάτι της ιστορίας και της δύναμης του Ηρακλή. Αντίστοιχα ένα μπουκάλι λάδι Λακωνίας-Μυστρά, του δίνει την αίσθηση της δύναμης των Παλαιολόγων, των αυτοκρατόρων…
Ο αγροτικός χώρος της Πελοποννήσου πρέπει να βρει τη δημιουργική και απελευθερωτική προέκταση της μνήμης του. Να λύσει το ζήτημα της ιστορικής και αγροτικής συνείδησης. Οι νόμοι της μνήμης, της συνείδησης και της πολιτικής δεν παραβιάζονται. Όταν τα πολιτικά κόμματα της τελευταίας 20ετίας συνεργαζόμενα με τη λήθη των πολυεθνικών, αντιμετωπίζουν την Πελοποννησιακή αγροδιατροφή ως «ΚΑΠΗ» και υποδεικνύουν απολιτίκ μοντέλα («τοποφαγίας» και συρρίκνωσης της παραγωγής), εμείς προσδοκούμε την αγροτική αναγέννηση του Μοριά, την ελεύθερη αγροτική μας συνείδηση, με φαντασία, με αγάπη για τα προϊόντα μας, με όραμα την καθιέρωση του αγροδιατροφικού μοντέλου της Πελοποννήσου.

Β) Το μεγάλο ζητούμενο είναι να περάσουμε από την προβληματική γεωργία στη μοντέρνα αγροτικότητα, στην ποιότητα. Ένα από τα εργαλεία που πρέπει να χρησιμοποιηθούν είναι οι ομάδες παραγωγών, κυρίως σαν συνειδησιακές αγροτικές οντότητες αλλά και σαν ευκαιρία εκμετάλλευσης προγραμμάτων. Ο νέος συνεργατισμός είναι όχι απλά αναγκαίος, μα και προϋπόθεση. Δεν θα αναφερθούμε στο αποτυχημένο και καπελωμένο δήθεν αγροτικό κίνημα της μεταπολίτευσης, δεν μας ενδιαφέρουν οι αρπαχτές. Εδώ μιλάμε για σχέδιο. Για μορφές συνεργατικής δράσης! Στόχος είναι η τυποποίηση και μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων να περάσει επιτέλους, στα χέρια των αγροτών. Το όπλο της μεταποίησης χρησιμεύει ώστε το «ίδιο» το προϊόν να είναι ικανό να προσφερθεί στην αγορά με πολλές και διάφορες μορφές (π.χ. ελιά βρώσιμη, ελαιόλαδο, πατέ ελιάς κλπ). Επίσης έχει σαν αποτέλεσμα την περίφημη πολυχρηστικότητα των προϊόντων. Αν μάλιστα επιδιώξουμε την συνεργασία των ομάδων, τις συνδεδεμένες ομάδες τότε θα είμαστε στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουμε π.χ. κοκτέιλ αποξηραμένων φρούτων, θα παράγουμε δηλαδή προϊόντα υψηλού ειδικού τύπου, που σημαίνει ειδική ποιότητα, που συνεπάγεται ειδική τιμή.
Όταν μάλιστα επιλέξουμε πιστοποιημένη καλλιέργεια τοπικών-τυπικών προϊόντων (γηγενείς ποικιλίες), τότε θα έχουμε το πλεονέκτημα επωνύμων ποιοτικών προϊόντων εξαιρετικής διατροφικής αξίας!
Όλες αυτές οι παραγωγικές δραστηριότητες είναι απαραίτητο να συνδυάζονται και με κοινωνικές, πολιτιστικές, περιβαλλοντικές και άλλες δραστηριότητες οι οποίες λειτουργούν ως μέσο προβολής των παραγόμενων προϊόντων. Ο συνδυασμός των παραπάνω δραστηριοτήτων έχει ιδιαίτερη σημασία, μιας και στον ανταγωνισμό ομοειδών προϊόντων, αποτελεί λύση, αποκτά αξία έστω κι η διαφοροποίηση του τρόπου προβολής!
Σε καιρούς οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης ή κατά άλλους σε καιρούς κυρίως παγκόσμιας διατροφικής κρίσης, αλλά σίγουρα σε καιρούς κινημάτων καταναλωτών, είναι αναγκαία η συνάντηση παραγωγών-καταναλωτών. Δεν αποτελεί πολυτέλεια μια νέα σχέση αλληλεγγύης καταναλωτών-παραγωγών! Αναγκαιότητα κι αυτοσκοπός είναι το κλείσιμο της περίφημης τεχνητής «ψαλίδας» στη διαφορά τιμής. Όταν ο παραπολιτικός «μαυραγοριτισμός» επιβάλλει σχέσεις σύγκρουσης, τότε το ευγενές εμπόριο γεννά μια νέα σχέση κοινοτισμού και αλληλεγγύης. Δίκτυα επικοινωνίας και διακίνησης προϊόντων, στην απ’ευθείας σχέση παραγωγών καταναλωτών, προς όφελος και των δυο πλευρών! Ως μέσο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εμπορικά καταστήματα, είτε των ίδιων των ομάδων παραγωγών, είτε συνεργαζόμενων εμπόρων καταναλωτών, είτε ακόμα και αγροτικών αγορών! Βασισμένοι πάντα, πάνω σε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης παραγωγού και καταναλωτή που χαρακτηριστικό γνώρισμα θα είναι η αμφίδρομη σχέση «από το χωράφι στο ράφι κι από τη πόλη στο χωράφι». Μιλάμε για σχέσεις ποιότητας και αμεσότητας, για σχέσεις «ανθρωπιάς και νοστιμιάς». Μελλοντικά, εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα μπορούσαν να κάνουν οι αλληλένδετες ομάδες παραγωγών και τα συνεργαζόμενα δίκτυα διακίνησης…
Γίνεται αντιληπτό τι ακριβώς «καλλιεργούμε»: προτείνουμε μοντέλο αγροτικής πολιτικής απόλυτα συνδεδεμένο με το μοντέλο της αγροδιατροφής, της αγροτικής ανάπτυξης, της αγροφιλίας…

Γ) Πριν από τον οποιοδήποτε εθνικό αγροτικό διάλογο-συμβούλιο που προτείνει ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, προηγείται ο τοπικός και περιφερειακός διάλογος. Μέσα από διάλογο ουσίας από τη βάση, από τα κάτω κι όχι με επιβολή εξαγγελιών από τα πάνω, που θυμίζουν πυροτεχνήματα αποφυγής κρίσεων.
Μέσα από ένα ανοιχτό, διαρκές αγροτικό συμπόσιο, πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχουν τα μεγάλα αδικημένα υποκείμενα: οι αγρότες της βάσης, της παραγωγής. Ποτέ δεν ήταν λύση ο διαχειριστικός παραλογισμός του υδροκέφαλου υπουργοκεντρικού κράτους. Ούτε γνωρίζει, ούτε προτείνει. Η φαντασία, η τόλμη, η σύνθεση, είναι καθαρά θέμα προτάσεων αγροτικής πολιτικής από αγρότες για αγρότες! Από την περιφέρεια για την περιφέρεια.
Τα επιμέρους κριτήρια μπορούν να είναι είτε γεωγραφικά (Αργολιδοκορινθία) είτε θεματικά (κτηνοτροφικά-εσπεριδοειδή), ενώ τα γεωγραφικά μπορούν ταυτόχρονα να είναι και τοπικά και περιφερειακά.
Οι παραγωγοί… γνωρίζουν και μπορούν να συστήσουν ένα περιφερειακό συμβούλιο αγροτικής πολιτικής.

Προβληματισμοί και θέματα που ζητούν απαντήσεις, πολλά και πολύμορφα:
α) Ξεχασμένες τοπικές επώνυμες ποικιλίες(τη Μαλβάσια επιχειρούν να την κλέψουν οι Ιταλοί).
β) Σύνδεση της παραγωγής με την ιστορία (αγροτική Ολυμπία-αγροτική Επίδαυρος).
γ) Σύνδεση ιστορικών μνημείων προς όφελος της παραγωγής και της περιφέρειας (δρόμος: Επίδαυρος-Δημητσάνα-Ολυμπία).
δ) Έρευνα: Πελοποννησιακό αγροτικό ινστιτούτο (μοχλός ανάπτυξης).
ε) Αυτοδιοίκηση-μηχανισμοί προβολής-φεστιβάλ-αγροδιατροφικά πρότυπα.
στ) Προστασία αγροτικού τοπίου (η βόρεια Πελοπόννησος τσιμεντοποιήθηκε).
ζ) Υποδομές-μικροφράγματα-άρδευση-αναδασώσεις(η βορειοανατολική Πελοπόννησος πλησιάζει την ερημοποίηση).
η) Δίκτυα διακίνησης προϊόντων.
θ) Περιφέρεια Πελοποννήσου (αιρετός περιφερειάρχης), πολιτικές από την περιφέρεια για την περιφέρεια.
ι) Διαπεριφερειακές συνεργασίες (Ελληνικές-Μεσογειακές-Ευρωπαικές).

ΚΩΣΤΑΣ .Π. ΧΑΤΟΥΠΗΣ
ΜΕΛΟΣ «ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΓΡΟΤΩΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ»
ΜΕΛΟΣ «ΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ» ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ
* Αφιερωμένο στον «Αγροτο-Μάστορα» και συγγραφέα του βιβλίου «ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ», ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΥΚΙΑ

ΥΠΟΜΝΗΜΑ
«Ο ΠΕΥΚΙΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!;»

Ο Πευκιάς αποτελεί ένα απομονωμένο και περιβαλλόμενο από πολυκατοικίες δασικό οικοσύστημα, το οποίο έχει κυρίως επιβαρυνθεί από την παραβίαση των όρων του Κανονισμού του Αισθητικού δάσους, από την ανθρώπινη όχληση, από την έλλειψη συστηματικής φροντίδας με βάση τις υπάρχουσες διαχειριστικές μελέτες που σε μεγάλο βαθμό δεν έχουν εφαρμοστεί, από τη γηραιότητα και τις ασθένειες των αιωνόβιων δένδρων του, από την υποβάθμιση παραγόντων του φυσικού περιβάλλοντος (αλάτωση υδροφόρου ορίζοντα, κλείσιμο ρεμάτων κ.ά.)
Απαιτούμε άμεσα, ξεκινώντας από τον Ιούνιο 2009 να γίνουν οι παρακάτω ενέργειες:
Α. ΜΕΘΟΔΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΤΩΝ ΠΕΥΚΩΝ
• Πρόγραμμα κοπής ξερών κλαδιών σταδιακά σε όλο το δάσος, ξεκινώντας από τα επιβαρυμένα με ασθένειες τμήματα, διότι αποτελούν εστίες ξυλοφάγων εντόμων και επιτείνουν τον κίνδυνο πυρκαγιάς.
• Συστηματική εφαρμογή των μεθόδων για την αντιμετώπιση των ασθενειών και παρακολούθησή τους από εντομολόγους

Β. ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΕΥΚΙΑ 2004-2013
Α΄ ΣΤΑΔΙΟ: ΙΟΥΝΙΟΣ 2009
1. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΝΟΣΟΥΝΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ
Περίφραξη συστάδας χώρου Αρίωνα Τουριστικού
Απομάκρυνση συρματοπλέγματος πλησίον Αρίωνα
2. ΚΟΠΗ ΞΕΡΩΝ ΚΛΑΔΙΩΝ
3. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΦΥΤΩΡΙΟΥ «ΧΑΛΕΠΙΟΥ ΠΕΥΚΗΣ ΠΕΥΚΙΑ»
Δημιουργία φυτωρίου από σπόρους «χαλεπίου πεύκης Πευκιά»
4. ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΝΕΟΦΥΤΕΙΩΝ
Καθαρισμός νεοφυτειών – Απομάκρυνση ανταγωνιστικής βλάστησης
Κλάδευση κορμιδίων
5. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗ ΟΡΝΙΘΟΠΑΝΙΔΑΣ
Τοποθέτηση λεκανιδίων συλλογής νερού, εφαρμογή απαγόρευσης μουσικής
6. ΔΙΚΤΥΟ ΑΡΔΕΥΣΗΣ, ΠΥΡΟΣΒΕΣΗΣ ΠΕΥΚΙΑ
Σταδιακή επιδιόρθωση, βελτίωση και αντικατάσταση του δικτύου άρδευσης και πυρόσβεσης του Πευκιά, δεδομένου ότι έχει σοβαρότατα προβλήματα
7. ΕΚΠΟΝΗΣΗ ΕΤΗΣΙΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗΣ
Επιλογή ενεργειών κατά προτεραιότητα, χρονοδιάγραμμα εργασιών ανά μήνα.
8. ΕΓΚΡΙΣΗ ΠΟΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΟΝ ΕΤΗΣΙΟ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
Εξασφάλιση στον ετήσιο προϋπολογισμό του Δήμου αξιόλογου χρηματικού ποσού για τη φροντίδα και προστασία του δάσους στη βάση της διαχειριστικής μελέτης, πέραν αυτού που δαπανάται για τη φύλαξη και καθαριότητα του Πευκιά
(Μόνο τα ποσά των μισθωμάτων των καταστημάτων στον Πευκιά καλύπτουν το 1.000.000 Ευρώ της διαχειριστικής μελέτης 2004-2013.)

Γ. ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞΗ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ
Πρόσληψη του απαραίτητου προσωπικού. Ένας φύλακας μερικής απασχόλησης στον Πευκιά αρκεί για τη φροντίδα του θησαυρού της πόλης μας;

Δ. ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΠΕΥΚΙΑ

1. ΟΡΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΥΚΙΑ
Παρότι η Δημοτική Αρχή έχει την κύρια ευθύνη για την εφαρμογή του κανονισμού στο χώρο του δάσους και στα καταστήματα, δεν έχει μέχρι στιγμής κάνει ενέργειες για την αντιμετώπιση των επαναλαμβανόμενων παραβάσεων (ψησταριές με σουβλάκια, δυνατή μουσική, προβολείς, ποδήλατα, μηχανάκια, αυτοκίνητα τροφοδοσίας).
2. ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΩΝ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ
• Καλούμε τη Δημοτική Αρχή να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την άμεση απομάκρυνση και ξήλωμα των μη προβλεπόμενων και μη αδειοδοτημένων προσθηκών, κτισμάτων και τσιμεντοστρώσεων εντός των ορίων του δάσους νότια και ανατολικά του Τουριστικού και ιδιαίτερα αυτών του μπαρ της Αγίας Βαρβάρας που έχουν ήδη κριθεί κατεδαφιστέα ως αυθαίρετα (σκιάδα 147 τ.μ.) με το υπ. αριθμ. 1871/ 19.10.2006 της Κτηματικής Υπηρεσίας Κορινθίας.
• Να αντικαταστήσει άμεσα τα πεύκα δίπλα στο Τουριστικό, που ξεράθηκαν και κόπηκαν. Όσοι έκαναν την τσιμεντόστρωση και όσοι την ανέχονται εδώ και χρόνια έχουν σαφείς ευθύνες, δεδομένου ότι η παράνομη τσιμεντόστρωση του βιολογικά ενεργού εδάφους ολόγυρά τους καθιστά τα πεύκα σαφώς πιο ευάλωτα από τα δένδρα που αναπτύσσονται σε υγιείς περιβαλλοντικές συνθήκες.
• Η μισθώτρια του αναψυκτήριου Συκιάς έχει στα χέρια της απόφαση ότι το ακίνητο «δεν ευρίσκεται εντός του Πευκιά» και επομένως υπάγεται στις συνήθεις εμπορικές μισθώσεις και όχι στον Κανονισμό του Αισθητικού Δάσους, με την οποία το Δασαρχείο Ξυλοκάστρου εγγράφως διαφωνεί. Η Δημοτική Αρχή καλείται να απαντήσει άμεσα και εγγράφως στο ερώτημα, εάν θεωρεί ότι τα αναψυκτήρια του Πευκιά βρίσκονται εντός του αισθητικού δάσους και επομένως υπόκεινται στον κανονισμό του και να δημοσιεύσει την απάντησή στον τοπικό τύπο, ώστε να τη γνωρίζουν οι συνδημότες μας.
3. ΟΡΙΣΜΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΥΚΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ
Επειδή ο Πευκιάς δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης, όλοι οι πολιτικοί εκπρόσωποί μας είναι υποχρεωμένοι να μας αποδείξουν ότι ενδιαφέρονται στην πράξη για το υπ. αριθμόν 1 ζήτημα του Ξυλοκάστρου,
• Να συγκροτήσουν επιτροπές περιφρούρησης της εφαρμογής του κανονισμού του Πευκιά, ιδιαίτερα τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, οι οποίες άμεσα θα προβαίνουν στις νόμιμες ενέργειες.
• Να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι οφθαλμοφανείς παραβάσεις που έχουν γίνει από τα καταστήματα εντός του Πευκιά.
• Επειδή οι πολιτικές παρατάξεις είναι άρτια οργανωμένες και πολυάριθμες συλλογικές ομάδες του Δήμου μας, να προβούν όλες στις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να οργανωθεί καλύτερα η πυροπροστασία και ο εθελοντισμός για τη φροντίδα του Πευκιά.

Ε. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΥΚΙΑ
Το ξύλινο περίπτερο νότια του Τουριστικού είναι ιδανικός χώρος για την απαραίτητη ευαισθητοποίηση για τον Πευκιά.

ΣΤ. ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΕΩΝ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Πραγματοποίηση ημερίδας στις 15 Ιουνίου, σε συνεργασία με Δήμο Ξυλοκάστρου, αρμόδιους φορείς για Πευκιά (Δασαρχείο, Αστυνομία), πολιτικές παρατάξεις, Συλλόγους του Δήμου μας, εκπροσώπους της Εκκλησίας και συμπολίτες μας, ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν την πορεία των ενεργειών που απαιτούνται για την προστασία του Πευκιά μας.

ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΥΚΙΑ…

ΨΗΦΙΣΜΑ

Οι πολίτες που βρεθήκαμε σήμερα 17/5/2009 στην πλατεία Ξυλοκάστρου και μιλήσαμε για τον Πευκιά συμφωνούμε στα παρακάτω:

• Τα τελευταία χρόνια το δάσος μας νοσεί αβοήθητο, προσβεβλημένο από νέες και παλιές αρρώστιες . Και αν για τη βαμβακίαση, η επιστημονική κοινότητα διχάζεται ως προς τις επιπτώσεις και τον τρόπο αντιμετώπισής της, για την κάμπια που όλοι συμφωνούν ότι είναι καταστρεπτική για τα πεύκα και επιτρέπεται βιολογικός ψεκασμός, δεν γίνεται τίποτα τα τελευταία χρόνια.
• Συγκεκριμένα για τη βαμβακίαση, έχουμε δύο, κυρίως, λύσεις από την επιστήμη. Αυτή που προτείνει ψεκασμό με κατάλληλα σκευάσματα και τη δεύτερη που υποστηρίζει ότι με σωστή διαχείριση και φροντίδα, το δάσος δεν θα κινδυνεύσει να αφανιστεί από αυτή την ασθένεια. Στην περίπτωσή μας δυστυχώς, δεν εφαρμόζεται καμία από τις δύο μεθόδους.
• Επίσης, δεν εφαρμόζεται η Διαχειριστική Μελέτη του Πευκιά και δεν διατίθενται τα απαραίτητα κονδύλια για τη σωστή συντήρησή του. Στην πραγματικότητα αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. Όλα αυτά δείχνουν τη γενικότερη αδιαφορία του δήμου.

Συναισθανόμενοι βαθιά, τη σημασία επιβίωσης του συμβόλου της πόλης μας και τις ευθύνες όλων μας για την κακή κατάστασή του, συγκροτούμε την πρωτοβουλία «Πολίτες για τη σωτηρία του Πευκιά» και δηλώνουμε ότι θα αγωνιστούμε για τη λύση όλων των παραπάνω προβλημάτων.

Ζητάμε από το δήμο Ξυλοκάστρου και τις αρμόδιες υπηρεσίες:

• Να αλλάξουν πολιτική και να προτάξουν την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ & ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ του Πευκιά, ως βασικό στόχο του δήμου μας. Επίσης, την ίδια φροντίδα χρειάζεται να δείξουμε και για το δάσος στο Κάτω Λουτρό, όπως και για όλα τα δάση της περιοχής.
• Διάθεση των απαραίτητων κονδυλίων για την εφαρμογή της Διαχειριστικής Μελέτης και επικαιροποίησή της.
• Για τη βαμβακίαση να διοργανωθεί άμεσα ειδική ημερίδα με τις υπάρχουσες λύσεις και να αποφασιστεί αυτή που θα ακολουθήσουμε. Αν κριθεί απαραίτητο, να ζητήσουμε εξαίρεση από νόμους και γραφειοκρατίες για την αντιμετώπιση της ασθένειας.
• Αντιμετώπιση της κάμπιας των πεύκων με τους προτεινόμενους και επιτρεπόμενους βιολογικούς ψεκασμούς από εδάφους.
• Ενεργοποίηση και συνεχής ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας και σύσταση μόνιμης επιτροπής παρακολούθησης της διαχείρισης του Πευκιά.

Έχουμε αδρανήσει εγκληματικά, μπροστά σε καταστροφικές απειλές για το δάσος μας. Φτάνει!

ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΝΟΣ 4ο επεισόδιο

Σικελιανονός

του Αντρέα Ζαρρίνο

 

4^ο επεισόδιο

 

Οι κάτοικοι της πόλης λοιπόν, περνούσαν όμορφες μέρες. Οι δουλειές όλων πήγαιναν καλά και υπήρχε πολύς ελεύθερος χρόνος για να ασχολούνται με αυτά που αγαπούσαν. Μαζευόντουσαν στις γειτονιές και στις πλατείες, συζητούσαν  και σχεδίαζαν το μέλλον. Κατά τη διάρκεια της Φιλαρμονικής Περιόδου αναπτύχθηκαν θαυμαστά οι τέχνες, τα γράμματα αλλά και η χοληστερίνη, γιατί τα γλέντια δίναν κι έπαιρναν.

Μέσα σ’ αυτή τη δημιουργική παραζάλη, οι Αρμόνι ετοίμαζαν τα χρονοταξίδια τους, με προορισμό τους Ζαπατίστας και τους Ζεμενίστας. Επειδή όμως όσα είχαν διαβάσει γι’ αυτούς, τούς φαίνονταν περίεργα, αποφάσισαν να πάνε πρώτα στους Γαλάτες να φορτώσουν μπόλικο μαγικό φίλτρο, για νάναι καλυμμένοι.

Ετοίμασαν τη μηχανή του χρόνου, φόρτωσαν προβατίνες κι ένα απόγευμα Κυριακής, μετά το καθιερωμένο τσιμπούσι, ξεκίνησαν για το Γαλατικό χωριό. Ο εφευρέτης ρύθμισε χρονολογία και συντεταγμένες και γύρισε το μοχλό. Σε λίγα χρονοδευτερόλεπτα φωτός έφτασαν στη σωστή εποχή, αλλά σε λάθος σημείο.

Για κακή τους τύχη προσγειώθηκαν σ’ ένα  ρωμαϊκό στρατόπεδο, δίπλα στο γαλατικό χωριό, την ώρα της πρωινής αναφοράς. Δυστυχώς, ο εφευρέτης δεν είχε ξενερώσει από το τσιμπούσι κι έβαλε μια μοίρα λάθος. Όταν βγήκαν από το σκάφος, αντίκρισαν λόγχες να τους σημαδεύουν, ενώ μιλιούνια Ρωμαίοι, τούς κοιτούσαν με απορία. Τους αλυσοδέσανε και τους έσυραν μπροστά σε μια μεγάλη σκηνή, μαζί με τη μηχανή του χρόνου.

Ένας Ρωμαίος αξιωματικός μπήκε μέσα και μετά από λίγο βγήκε ένας τύπος με γυαλιά και ανακοίνωσε: «Εξέρχεται από τη σκηνή του, ο αυτοκράτορας της Ρώμης Κλαύδιος Αντώνιος. Τα πλήθη να σκύψουν!!!». Ήταν ο τσουτσές του Αντώνιου, ονόματι Διονύσιουμ Λογοκόπτουμ.

«Ωχ, την κάτσαμε τη βάρκα» είπε ο Λεμόνι Αρμόνι και δεν είχε καθόλου άδικο. Πέσανε σε επιδρομή των στρατευμάτων του Αντώνιου στη Γαλατία. Είχε έρθει για να υποτάξει το μικρό Γαλατικό χωριό και ο Λεμόνι, που ήταν γατόνι, κατάλαβε ότι την είχαν άσχημα.

Όλοι λοιπόν, έσκυψαν. Όλοι εκτός από τους Αρμόνι, που κοίταγαν τη σκηνή με αγωνία. Τότε ξεπρόβαλλε ο μεγάλος. Αμέσως οι Αρμόνι έσκυψαν… για να φυλαχτούν από τη λάμψη της στολής. Τι λούσα, τι χρυσά, τι στρας! Έλαμπε ολόκληρος.

«Ποιοι είσαστε εσείς ρε και τι θέλετε πρωί πρωί; Το ξέρετε ότι διακόψατε το πρωινό μου;» αναφώνησε ο Κλαύδιος εκνευρισμένος.

«Εί – εί – είμαστεεεε, οι Αρμόνι» ψέλλισε ο υπαρχηγός Αντριάνο, σηκώνοντας λίγο το κεφάλι, μπας και μπορέσει να δει κάτι. «Εεεερχόμαστε από μακριά για να δούμε κάτι συγγενείς μας στο διπλανό χωριό»

«Ποιο; Αυτό με τους Γαλάτες;» τσίριξε ο αυτοκράτωρ.

«Ναι. Πάμε επίσκεψη στη …συνυφάδα, της αδελφής, του θείου μας. Ξέρετε; Η μάνα του γαμπρού της συνυφάδας, της αδελφής του θείου μας πέθανε και πάμε να τους το πούμε» απάντησε ο υπαρχηγός.

«Τι βλακείες είναι αυτά που λες! Είσαι εκτός θέματος. Θα σου αφαιρέσω το λόγο αν συνεχίσεις έτσι» πετάχτηκε ο Λογοκόπτουμ, παρασυρμένος από το ρόλο που είχε στη Ρώμη, να λογοκόβει τους στρατηγούς όταν συνεδρίαζαν με τον αυτοκράτορα.

«Τι έγινε ρε παιδιά; Τι λέει αυτός; Δεν κατάλαβα τίποτα! Και αυτή η άμαξα που ήρθατε, πολύ περίεργη είναι! Ποιος την έφτιαξε;» ρώτησε ο μεγάλος.

«Εεεεγώ», πετάγεται ο εφευρέτης που, ήθελε δεν ήθελε, είχε ξενερώσει.

«Δεν είναι καθόλου σικ. Καλά, ούτε ένα στρας δε βάλατε επάνω; Πώς είναι έτσι; Τέλος πάντων. Φυλακίστε τους, θέλω να τελειώσω το πρωινό μου τώρα. Θα αποφασίσω αργότερα τι θα τους κάνουμε» είπε ο Κλαύδιος και αποχώρησε.

Τους έσυραν τότε σε μια σκηνή και έβαλαν να τους φυλάνε, δέκα επίλεκτοι Ρωμαίοι στρατιώτες, από την προσωπική φρουρά του Κλαύδιου Αντώνιου. Το λόχο των Καμαρουραίουμ, που ήταν ξακουστοί πολεμιστές και είχαν έρθει για να υποτάξουν τους Γαλάτες. Οι Αρμόνι δεμένοι χειροπόδαρα, δίχως στάλα μαγικό φίλτρο και με τους Καμαρουραίουμ απ’ έξω, δεν είχαν καμία τύχη.

«Τροφή για τα λιοντάρια του Κλαύδιου θα γίνουμε», είπε ο Τζόρτζιο ΛαμπορΓκίνι, ο ξακουστός αγρότης των Αρμόνι. «Έχω διαβάσει για δαύτονε. Έχει λιοντάρια και για φαΐ ρίχνει ανθρώπους. Μας βλέπω να γινόμαστε λιονταρίσια τροφή, αδέλφια.. και  μάλιστα χωρίς πιστοποίηση!!!» είπε αστειευόμενος, για να ελαφρύνει λίγο το κλίμα.

«Ρε, καλύτερα στα λιοντάρια. Βάρδα μη μας δώσουνε σ’ αυτούς που μας φυλάνε. Τους είδατε πώς είναι; Αυτοί σίγουρα είναι ανθρωποφάγοι!» συμπλήρωσε ο εφευρέτης για τους φοβερούς Καμαρουραίουμ, που ομολογουμένως δεν ήταν το καλυτερότερο σα θέαμα, αλλά δεν ήταν και το χειροτερότερο. Τα χειροτερότερα δεν τάχαν δει, γιατί οι επίλεκτοι των επιλέκτων, είχαν μείνει στη Ρώμη. Οι φοβεροί και τρομεροί πολεμιστές της φυλής Μελι-Σιού. Οι αιμοδιψείς στρατιώτες που δεν άφηναν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους. Οι ΜελιΣιού έμειναν πίσω για να μη γίνει καμιά ανταρσία, όσο θα έλειπε ο στρατός στη Γαλατία. Ο Αντώνιος τους είχε μεγάλη εμπιστοσύνη και στο ταξίδι αυτό πήρε μαζί του μόνο τον Λογοκόπτουμ από δαύτους.

Ενώ λοιπόν οι Αρμόνι προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν τι τους βρήκε, ο Κλαύδιος τελείωνε το πρωινό του. Σκουπίστηκε και μετά μάζεψε όλους τους στρατηγούς του. Τον πανούργο Ιούλιο Ψαράκιουμ, διευθυντή του 2^ου γραφείου και αρχηγό των σπιούνων της Ρώμης, τον Αύγουστο Κολοτούρουμ, αρχηγό των τροχοφόρων τμημάτων και τον Σεπτέμβριο Μπρακούλουμουμ, υπεύθυνο των έφιππων και επικεφαλής των συμβούλων μηχανικών του Καίσαρα, των περίφημων Μηχανιψιών. Παρών και ο διοικητής του στρατοπέδου, Ιούνιος Παπαστελάτουμ (γνωστός και ως Άσφαλτος), που είχε πάρει δυσμενή μετάθεση από τη Ρώμη και ταλαιπωριόταν στην ξενιτιά τρώγοντας ξύλο από τους Γαλάτες, γιατί ο Αντώνιος φοβόταν μην οργανώσει καμιά ανταρσία και του πάρει το θρόνο. Εννοείται ότι ήταν εκεί κι ο Λογοκόπτουμ, που δεν έλειπε ποτέ από τέτοιες συγκεντρώσεις, μη τυχόν χρειαστεί να λογοκόψει.

«Κλαύδιε Αντώνιε, τα τροχοφόρα είναι έτοιμα. Μπορούμε να επιτεθούμε ανά πάσα στιγμή», είπε περήφανα ο Κολοτούρουμ.

«Και οι αναβάτες μας είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν το σχέδιο επίθεσης που έφτιαξαν οι Μηχανιψιοί»» πρόσθεσε ο Μπρακούλουμουμ.

Ο Παπαστελάτουμ που είχε ιδία πείρα, πετάχτηκε και είπε: «Καίσαρα, να ξέρετε ότι όλα αυτά δεν φτάνουν για να υποτάξετε τους Γαλάτες. Πίνουν ένα μαγικό ζωμό και ένας από αυτούς φτάνει για να διαλύσει όλο το στρατό της Ρώμης. Πρέπει να σκεφτούμε κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό από μάχη. Κάτι πιο σατανικό!»

Μόλις άκουσαν «σατανικό» γύρισαν όλοι στον Ψαράκιουμ. Είχε γίνει ξακουστός για τις δολοπλοκίες και τις γαλιφιές του και πολλές μάχες είχαν κερδίσει χωρίς να χυθεί στάλα αίμα. Αυτός, πήγαινε πέρα δώθε σκυφτός και μονολογούσε: «Να τους ασφαλτοστρώσω τους καρόδρομους; Να τους διορίσω τα παιδιά τους στη Ρωμαϊκή Αστυνομία ή να τους πω ότι θα τους πάρω στη Ρώμη για ταξιθέτες στο Κολοσσαίο; Πού θα τσιμπήσουν άραγε;»

«Ούτε από αυτά θα τσιμπήσουν» είπε ο Παπαστελάτουμ. «Τα έχουμε δοκιμάσει όλα. Είναι παράξενοι άνθρωποι σας λέω. Πρέπει να βρούμε κάτι άλλο!»

Τότε ο Ψαράκιουμ έσκυψε και είπε στο αυτί του Αντώνιου: «Περίεργα μας τα λέει ο Ιούνιος. Μήπως δε θέλει να τους υποτάξουμε; Αφού με τα κόλπα μου, έχουμε υποτάξει χωριά και χωριά. Ξεχνάς τι κάναμε στους περιβόητους Αστρίτες, τους Ξυλοκαστρίτες, που το παίζανε και πονηροί; Τα σώβρακα τους πήραμε. Κάτι κρύβει ο δικός σου. Μπας και είναι ώρα για καμιά μετάθεση;».

«Χμ» μουρμούρισε ο Κλαύδιος και κοίταξε άγρια τον Παπαστελάτουμ, που ποτέ του δεν τον χώνεψε. «Δε μας τα λες καλά, Ιούνιε. Θα σε στείλω λίγα χρόνια για μετεκπαίδευση στην Αφρική, στη χώρα των Χυτά, γιατί δεν μ’ αρέσει το στυλάκι σου. Με εξαπάτησες μια φορά, δεύτερη δεν έχει. Ετοιμάσου, οι βρωμεροί Χυτά σε περιμένουν».

«Μα πότε σε εξαπάτησα Κλαύδιε;» είπε απορημένος ο Ιούνιος.

«Έλα τώρα που ξέχασες, Ιούνιε. Ή να σε πω Άσφαλτε καλύτερα για να θυμηθείς! Φύγε τώρα γιατί έχουμε δουλειά» και συνέχισε: «Ιούλιε, θα στείλουμε πρώτα τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο με τα τροχοφόρα και τους έφιππους. Στείλε μαζί και τα καμάρια μου, τους Καμαρουραίουμ. Έτσι σίγουρα θα τα καταφέρουν. Εν τω μεταξύ πείνασα. Δούλες, φέρτε φαΐ!!!»

«Θα τους λιώσουμε» φώναξαν οι στρατηγοί και έφυγαν φουριόζοι.

Ο Παπαστελάτουμ κούνησε το κεφάλι του και έτριψε το μούσι του χαιρέκακα. «Θα φάτε καλά. Αφού δεν ακούτε…Αλλά καλά να πάθει ο αχάριστος. Άκου τον εξαπάτησα!» μουρμούρισε και βγήκε από τη σκηνή.

Ο Ψαράκιουμ βγήκε κι αυτός και πήγε γρήγορα στο λόχο των σπιούνων. Αφού του μουρμούρισαν κάτι στο αυτί, έτριψε τα χέρια του κι έφυγε χαρούμενος. Βλέπετε για να σιγουρέψει ότι θα αποτύχουν οι Κολοτούρουμ και Μπρακούλουμουμ, έβαλε τους σπιούνους να τροχίσουν τους άξονες σε όλες τις άμαξες και να ποτίσουνε νερό με καθαρτικό τα άλογα.

Βέβαια, ούτε τροχίσματα ούτε καθαρτικά χρειάζονταν για την αποτυχία. Αυτή ήταν σίγουρη. Στο χωριό είχαν πάρει χαμπάρι τη μεγάλη ετοιμασία των Ρωμαίων και ο Δρυίδης είχε φτιάξει αποβραδίς δύο χύτρες μαγικό φίλτρο. Τους περίμεναν με μεγάλη ανυπομονησία και με το που μπήκαν τα στρατεύματα στο δρόμο του δάσους, τους επιτέθηκαν. Έγινε χαμός. Οι ήχοι από τα κάρα που έσπαγαν, οι πανοπλίες που τσουβαλιάζονταν και τα χλιμιντρίσματα από τα χεσμένα άλογα, έμπλεκαν με τις κραυγές ηδονής των Γαλατών και τα βογκητά πόνου των Καμαρουραίουμ και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων και δημιουργούσαν …μια ωραία ατμόσφαιρα.

Πολύ γρήγορα, όπως καταλαβαίνετε, η μάχη τέλειωσε. Πολιορκητικοί κριοί, άμαξες, στρατιώτες, άλογα είχαν γίνει ένα τεράστιο βουνό. Ένα τεράστιο βουνό από μπάζα που βρώμαγε πολύ!

Κολοτούρουμ και Μπρακούλουμουμ κρυμμένοι πίσω από ένα θάμνο, μπορεί να γλίτωσαν το ξύλο, αλλά σκέφτονταν τι τους περίμενε πίσω. Τι θα λέγανε στον Κλαύδιο; Με χίλια ζόρια σύρθηκαν στο στρατόπεδο και δειλά δειλά μπήκαν στη σκηνή του Αντώνιου.

«Μεγαλειότατε, την πατήσαμε» ψέλλισαν με μια φωνή. «Μας τσάκισαν στο ξύλο. Δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Να σκεφτείς χέστηκαν και τα άλογα από το φόβο τους, μόλις είδαν τους τρομερούς Γαλάτες. Άσε οι Καμαρουραίοι σου. Ξέχνα τους για κανά χρόνο».

«Τι είπατε ρε άχρηστοι!» ούρλιαξε ο Κλαύδιος. «Πώς τολμάτε και λέτε τέτοια πράγματα μπροστά μου; Θα σας φάνε τα λιοντάρια, ρε!!»

«Σου κατέστρεψαν το στρατό σου. Πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά» του ψιθύρισε κι ο Ψαράκιουμ.

«Μα δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο. Είχε δίκιο ο Παπαστελάτουμ τελικά. Αυτοί οι Γαλάτες είναι περίπτωση.» είπε ο Κολοτούρουμ.

«Σε παρακαλώ Αύγουστε σταμάτα. Είσαι εκτός θέματος» είπε ο Λογοκόπτουμ με άγρια φωνή. «Σε παρακαλώ  πολύ, δηλαδή».

«Καλά λοιπόν, Αύγουστε Κολοτούρουμ και Σεπτέμβριε Μπρακούλουμουμ. Αφού είχε δίκιο ο Ιούνιος Παπαστελάτουμ πηγαίνετε να του κάνετε παρέα στην Αφρική. Χαθείτε από τα μάτια μου αμέσως» φώναξε ο Αντώνιος και ξάπλωσε στο ανάκλιντρό του, κάνοντας πως σκέφτεται.

Απογοητευμένοι και σκυφτοί έφυγαν και πήγαν στον Παπαστελάτουμ. Ετοίμασαν τα πράγματά τους και όλοι μαζί ξεκίνησαν για το μακρινό ταξίδι. Στην Αφρική βέβαια μόνο ο Κολοτούρουμ έφτασε, όπου έμεινε για πάντα. Έφτιαξε μεγάλη οικογένεια και πολλούς αιώνες αργότερα, απόγονοί του ξαναγύρισαν στην Ευρώπη, σαν ποδοσφαιριστές. Ο γνωστός Κόλο Τουρέ της Άρσεναλ ήταν ένας από αυτούς. Ο Παπαστελάτουμ πήγε στην Κεφαλλονιά όπου έζησε ήσυχα κι ωραία, ενώ ο Μπρακούλουμουμ πήρε μαζί του έναν Μηχανιψιό, πήγαν σ’ ένα καντόνι της Ελβετίας και πρόκοψαν χτίζοντας πύργους και καλύβια….

 

συνεχίζεται